41 അവ്വോളെ എകൂതാ പള്ളീലെ മൂപ്പൻ ആയിരോശ് ഒണ്ണാ വന്ത് ഏശുവ് കാലുക്ക് ബൂന്ത് എൻ കൂരേക്ക് വരാമീ ഒൺ കെഞ്ചി കേട്ടെ.
ഒണ്ണാ ശബത്തുനാ ഏശു ചുകമെ കൊടുക്കിനതെ കണ്ടോൺ കൂശോറിയെ എകൂതാ പള്ളീലെ മൂപ്പൻ മാനടവൻകാക്ക്, “വേലേ ചെയ്കേക്ക് ആറുനാ ഒള്ളതാനെ; അമ്പോളെ വന്ത് ചുകമാനിൻ; ശബത്തുനാ അകനെ ചെയ്വാനില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ ഏശുവിലെ കാലുക്ക് ബൂന്ത് വണയ്ങ്കി നണ്ണിയെ ചൊല്ലിയെ; അവൻ ഒരു ശമരിയാക്കാറൻ താൻ.
ഇതെ കണ്ടാലെ ശീമോൻ പത്തിരോശ് ഏശു കാലുക്ക് ബൂന്ത്, “കരുത്താവേ, ഏൻ പാപിയാനെ മനിശൻനാലെ നീ എന്ന വുട്ടെ പോകോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവനുക്ക് പന്നണ്ട് വയശൊള്ളെ ഒരേ ഒരു മകെ ഇരുന്തെ; അവേക്ക് നോവ് കനത്ത് ചങ്കട്ടമാ ഉശിരു പോകേക്ക് കിടക്കുമെ. ഏശു അക്ക് പോയവോളെ മാനടവൻ അവനെ നെരുക്കി നെശിക്കുമെ.
അവൻ ഇകനെ കുരവുട്ട് ഇരുന്തവോളയേ എകൂതാ പള്ളീലെ മൂപ്പൻ ആയിരോശ് കൂരേലിരുന്ത് ഒരാ വന്ത്, “നിൻ മകെ നാത്തെ, എശമാനനെ തൊല്ലെ ചെയ്യാതെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
മാർത്തെ ഏശുവുകാൽ: “കരുത്താവേ, നീ ഇങ്ക് ഇരുന്തതായപ്പെ എൻ തമ്പി ചാകാപ്പോവനായെ.
എകൂതരുക്ക് തെയ്വം കൊടുത്തെ ചട്ടമും പലകപ്പാട്ടുകാറാ എളുതി വച്ചതാം വാശിച്ച് ഓഞ്ചവോളെ പളളീലെ അതികാരി അവറകാക്ക് ആളവുട്ട് ഇകനെ കേട്ടെ, “ഇണങ്കരേ, ഇമ്പുറുക്കിനെ മാനടവനുക്ക് ഉവതേശം കൊടുപ്പേക്ക് എന്തൊണ്ണാലും ഇരുന്താ അതെ വന്ത് ചൊല്ലിൻ” ഒണ്ണെ.
അതോഞ്ച് അവറെ എല്ലാരും എകൂതര് പള്ളീലെ അതികാരിയാനെ ശോശ്ത്തനേശെ പുടിച്ച് കോടതീക്ക് മില്ലോട് വച്ചേ അടിച്ചെ; ഒണ്ണാ കെല്ലിയോൻ ഇതെ ഒണ്ണും കെവുനിച്ചതില്ലെ.
പള്ളീലെ അതികാരിയാനെ കിരിശ്പ്പോശും അവൻ കൂരേലവേരാളും കരുത്താവെ നമ്പിയെ; കൊരിന്തിലും കനേമാളുകെ തെയ്വ വശനമെ കേട്ട് നമ്പി വന്ത് രാടിപിരാടിയെ.
ലുത്തെ ഓപ്പാവുക്ക് കിട്ടനാലെ പത്തിരോശ് അങ്ക് ഇരുക്കിനെ ഒണ്ണെ ചേതി ഓപ്പാവ്ല ശിശിയരുക്ക് കേൾവി പട്ടെ. “നീ വേമാ എങ്കകാക്കു വരോണും” ഒൺ ചൊല്ലിക്കൂട്ടി വരുകേക്ക് ഇരണ്ട് ചേതിക്കാറാളെ കടത്തിവുട്ടെ.
എടുത്തപ്പെ നാല് ചീവാതികാടും ഇരുവത്തിനാല് മൂപ്പരുകാടും കുഞ്ചി ആട്ടുക്ക് മില്ലോട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് വണയ്ങ്കെ. ഒവ്വൊരാളും ഓരോരോ വീണയാം തെയ്വ മക്കെ വായാത്തുകയാനെ തൂപം നുറഞ്ചെ പൊൻ കുടങ്കാടാം പുടിച്ചിരുന്തെ.