32 അവ്വോളെ അങ്കിളെ മേട്ടരുകിൽ ഒരു വലിയെ കൂട്ടം പണ്ണികാട് മേഞ്ച് നടക്കുമെ. “അത്തുകാട്ടിൽ ഓറുകേക്ക് എങ്കാക്ക് അനുമതിയെ തരോണുമെ” ഒൺ അതുകാട് ഏശുവുകാൽ കെഞ്ചി കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവൻ അന്താൻ ഒൺ അനുമതിയാം കൊടുത്തെ.
ചുത്തമാനതെ നായ്കാട്ടുക്ക് കൊടാതേൻ; അതുകാട് തിരുമ്പി നിങ്കളെ നാശമാക്കേക്ക് വരും; നിങ്കകാലെ വിലയൊള്ളെ മുത്തുകാടെ പണ്ണീക്ക് മില്ലോട് ഇടുവാനുമില്ലെ; അതുകാട് കാലിൽ അതെ മെതിക്കേം ചെയ്യും.
“പാതാളത്തുക്ക് എങ്കളെ മുടുക്കി വുടുപ്പാനില്ലെ” ഒൺ ഉരുമൻകാട് ഏശുവുകാക്ക് കെഞ്ചി കെഞ്ചി കേട്ടെ.
അവ്വോളയെ മുനികാട് അം മനിശനെ വുട്ട് പണ്ണിയേത്തിൽ ഓറിയതും അതുകാടൊത്തേ വരവശി ഓടി തണ്ണീൽ ബൂന്ത് വീര്ക്കുമുട്ടി ചത്തെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “തെയ്വത്തിലെ അതികാരം കിടയാതവോയപ്പെ നിനക്ക് എന്നേത്തിൽ ഏളതൊരു അതികാരമും നാപ്പോവനായെ. അതുനാലെ എന്നെ നിൻ കയ്യിൽ ഏത്തു തന്തവൻ വൻ പാപിതാൻ.”
ഒണ്ണാ കുഞ്ചിക്കാടേ, നിങ്കെ തെയ്വത്തുക്കൊള്ളവേരാളും അവറളെ തോൽവി അടയവച്ചുമിരുക്കിനെ. എന്തൊണ്ണാ നിങ്കളിൽ ഇരുക്കിനവൻ ഇം ഉലകത്തിൽ ഒള്ളവനക്കാട്ടീം വലിയവൻ താൻ.
ആയിരം വരിയം ഓയിനവോളെ ഉരുമനെ തടവറേൽ നുൺ പിരിച്ചു വുടുക്കും.