30 മുനി പുടിച്ചാകാക്ക് ഏശു, “നിൻ പേര് എന്തനേത്ത്” ഒൺ കേട്ടെ; കനേം പേയ് പിശാശുകാട് അവനേത്തിൽ ഇരുന്തനാലെ “ലെക്കിയോൻ” ഒൺ അവൻ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഏൻ എൻ തകപ്പൻകാൽ ഉതവീക്ക് കേണു കേട്ടാ, അവൻ ആയിരമായിരം തൂതരുകാടെ എനക്കുചൂട്ടി കടത്തി വുടുക്കും ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിലാത്തതീ?
അവൻ ചേതി ശിറിയെ ഒണ്ണാൻ ഒത്തേ പരന്തെ. വൊവ്വോറേ നോയ് നൊടികാറാളാം ചീക്കിലും ഇളുവെട്ട് നടന്തവേരാളാം മുനീക്ക് ചാനവേരാളാം പിശാശി പുടിച്ചവേരാളാം തളന്തവേരാളാം അവൻകാക്ക് കുടത്തെ. അവൻ അവറാത്തുക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തെ.
അവറെ ഇകനെ, “തെയ്വ മകനേ, എങ്കാക്കും നിനക്കും മത്തും എന്തൻ കാരിയം? നേരത്തുക്ക് മിന്നേ എങ്കളെ അലക്കശ്ശിക്കേക്ക് വന്തതീ?” ഒൺ കതറി ചരിയാനതാ വുളിച്ച് കേട്ടെ.
[നാറാച്ചനാ കരിമ്പിലച്ചേക്ക് ഏശു മടേൽ നുൺ എന്തിയതെ മിന്നേ കണ്ടത് മക്ത്തലനക്കാറത്തി മറിയാവുതാൻ. അപ്പിണേത്തിൽ നുൺ താൻ ഏളു മുനിയെ ഏശു മുടുക്കി വുട്ടത്.
പിന്നെ “നിൻ പേര് എന്തനേത്ത്” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ. അത്തുക്ക്, “എൻ പേര് ലെക്കിയോൻ; എങ്കനേ കനേം വേരാതാൻ ഒള്ളത്.
മട്ടുമില്ലെ നോയ് നൊടീൽ നുൺ ചുകം കിടച്ചവേരാളും പേയ് പിശാശുകാട്ടിൽ നുണ്ണും വുടുതൽ കിടച്ചവേരാളുമാനെ പെണ്ണാകാടും ഒണ്ടായെ. അവറളിൽ ഏള് മുനി വുട്ടുപോയെ മക്ത്തലിൻ ഒൺ വുളിക്കിനെ മറിയാവും
ഏശു അം മനിശനിലൊള്ളെ മുനീകാക്ക് അവനെ വുട്ടുപോകേക്ക് തിട്ടമിട്ടനാലതാൻ അവൻ ഇകനെ ചൊല്ലിയത്. ഇം ചുത്തം നാത്തെ മുനി ബൊകാലമായ് അവനേത്തിൽ നുണ്ണിരുന്തെ; അവനെ ചങ്കിലീലും വിലങ്കിലും കെട്ടിയിട്ട് വന്തപ്പണും അവൻ അതയെല്ലാം ഉടച്ചും പൂച്ചും ഒറിഞ്ചാമെ. മുനി അവനെ കാനത്തുക്ക് മുടുക്കി വുടുക്കുകേം ചെയ്മെ.