27 അവൻ കരേകത്തിൽ ഉറങ്കിയവോളെ ബൊകുനാളായ് മുനി പുടിച്ചിരുന്തെ ഒരു മനിശൻ പട്ടണത്തിൽ നുൺ അവൻകാക്ക് എതിർപ്പട്ടു വന്തെ. അവൻ ബൊകുനാളായ് കൂരേക്കുകൂടി പോകാതെ വിടവിടയാ ചാവർപ്പതീൽ താൻ കിടന്തു നടക്കുമത്.
അവൻ ചേതി ശിറിയെ ഒണ്ണാൻ ഒത്തേ പരന്തെ. വൊവ്വോറേ നോയ് നൊടികാറാളാം ചീക്കിലും ഇളുവെട്ട് നടന്തവേരാളാം മുനീക്ക് ചാനവേരാളാം പിശാശി പുടിച്ചവേരാളാം തളന്തവേരാളാം അവൻകാക്ക് കുടത്തെ. അവൻ അവറാത്തുക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തെ.
അവറെ ഏശുവുകാക്ക് വന്തവോളെ മുനികാട് പുടിച്ചിരുന്താ തുണിമണികാടെ ഇട്ട് നല്ലപുത്തീൽ ഇരുക്കിനതെ കണ്ട് അരണ്ട് പറന്തേയെ.
ഏശുവും ശിശിയരും കെലീലേക്ക് അക്കറോടൊള്ളെ കെരശീനിയെ ഒണ്ണെ തേശത്തിൽ പോയ് ചേന്തെ.
അവൻ ഏശുവെ കണ്ടവോളെ വലിയതാ വുളിച്ച് കാലുക്ക് ബൂന്ത്, “ഏശുവേ, വലിയവനാനെ തെയ്വ മകനേ, എനക്കും നിനക്കും മത്തും എന്തൻ കാരിയം? എന്നെ അലക്കശ്ശിയാതേൻ ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ഇരക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.