21 അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാക്ക്, “തെയ്വ വശനമെ കേട്ട് അത്തിലെ ചൊൽപ്പടീക്ക് നടന്ത് പിശയ്ക്കിനവനാരോ അവൻതാൻ എൻ തള്ളേം തമ്പിയേരും” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ കുരവുട്ട് ഇരുന്തവോളെ ഒരു വെൺ മഞ്ചി വന്ത് അവറളെ മൂടിയെ; മഞ്ചീൽ നുൺ, “ചെൻ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻ. ചെന്നിൽ ഏൻ പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ; ചെൻ ചൊല്ലുക്ക് ചെവിയെ കൊടിൻ” ഒണ്ണെ ഒരു ചത്തം ഒണ്ടായെ.
അത്തുക്ക് രാശാവ് അവറകാക്ക്, “ഇം എളിമയാനെ എൻ അണ്ണൻ തമ്പിയേരിൽ ഒരാക്ക് നിങ്കെ ചെയ്യതെല്ലാം എനക്ക് ചെയ് തന്തെ ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലും.
അത്തുക്ക് രാശാവ് അവറകാൽ, “ഇം എളിമയാനവേരാളിൽ ഒരാക്ക് നിങ്കെ ചെയ്യാത്തെ കാലത്തോളം എനക്കുതാൻ ചെയ്യാപ്പോയത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലും.
ഏശു അവറകാൽ, “പേടിയാതേൻ; നിങ്കെ പോയ് എൻ ശിശിയരുകാടാനെ അണ്ണൻ തമ്പിയേരുകാൽ കെലീലേക്ക് പോവെ ചൊല്ലിൻ. അങ്ക് വച്ചി അവറെ എന്നെ കാണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നല്ലെ മണ്ണിൽ ബൂന്തെ വിത്തുകാടെന്നത് തെയ്വ വശനമെ കേട്ട് ഇതയത്തിൽ ഏത്തെടുത്ത് കുറുപ്പാ അത്തിൽ നിലെ നുൺ കനിയെ തരിനവേരായാകും.”
“നിൻ നിള്ളേം നുമ്പിയേരും നിന്നെ കാൺമ്പേക്ക് പുറത്തോട് വന്ത് നിക്കിനെ” ഒൺ ഒരാ വന്ത് അവൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
ഇതെല്ലാം നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകേം അതെ ചെയ്കേം ചെയ്യാ നിങ്കെ ഓകമൊള്ളവേരാ.
അന്നേരം ഏശു അവേകാൽ, “എന്നെ തൊടുവാനില്ലെ, എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഇതുവരേക്കും തകപ്പൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോയതില്ലെ. നീ പോയ് എൻ ഇണങ്കരുകാൽ ‘ഏൻ എൻ തകപ്പനും നിങ്കെ തകപ്പനും എൻ തെയ്വമും നിങ്കെ തെയ്വമുമാനവൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോനെ’ ഒൺ ചൊല്ലിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ ഇപ്പെ ഇരുന്ത് എങ്കെ ആരാം മനിശെ മാനടവൻ റീതീൽ വിലയിരുത്തിനതില്ലെ; ഒരു കാലത്തിൽ എങ്കെ കിരിശ്ത്തുവെ ഇതുവോലതാൻ കണ്ടിരുന്തത്; ഒണ്ണാ ഇനിയിരുന്ത് എങ്കെ മനിശെ മാനടവൻ റീതീൽ ഇല്ലെ കാണത്.
ഒണ്ണാ നിങ്കെ തെയ്വ വശനമെ കോക്കുകെ മട്ടും ചെയ്യിനതുകൊണ്ടേ കാരിയമില്ലെ. അത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ കാരിയങ്കാടെ ബൂറാ ചെയ്യോണും. കേട്ടപ്പണും ചെയ്യാതവോയേ നിങ്കെ നിങ്കാക്കേ വഞ്ചനെ വലക്കാരമെ ചെയ്യിനെ.
കിരിശ്ത്തു നീതിമാൻ ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. അതുനാലെ നീതിയെ ചെയ്യിനവൻ മുച്ചൂടും തെയ്വത്തിൽ നുൺ പുറന്ത് ഇരുക്കിനവൻ ഒണ്ണും തിക്കിനൊണ്ട്.
പിരിയമാനവനേ, ഇനിയൊള്ളവേരാ ചെയ്യിനെ പാപമെ കണ്ട് നീയും അതെ ചെയ്വാനില്ലെ; നല്ലതെ ചെയ്യിനവൻവോലെ നീയും നല്ലതെ ചെയ്; നൽമെ ചെയ്യിനവൻ തെയ്വത്തിൽ നുൺ ഒളളവനും കെട്ടതെ ചെയ്യിനവനോ തെയ്വമെ തിക്കിനാത്തവനും താൻ.