അവറെ നിന്നാം നിൻ കൂട്ടത്തിലൊള്ളെ കുഞ്ചിക്കാടാം അടീക്ക് ഉന്തിയിടും; നിന്നിൽ ഒരു കല്ലുക്കു മീത്തോട് ഒരു കൽ നാതെ നാശമാനെ കാലം വരിനെ. എന്തൊണ്ണാ നിന്നെ കാപ്പാത്തുകേക്ക് തെയ്വത്തുക്ക് മനശ് ഒണ്ടായപ്പണും നിനക്ക് അത് തിക്കിലാപ്പോയെ” ഒൺ ചൊല്ലി വരുത്തപ്പട്ടെ.
പിന്നെ അവറെ കുരുടനാനെ മനിശൻകാൽ “നിൻ കണ്ണെ തുറന്ത് തന്തതുനാലെ നീ അവനെ ചൊല്ലി എന്തെ ചൊന്നെ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക്, “അവൻ ഒരു പലകപ്പാട്ടുക്കാറനാനെ” ഒൺ അവൻ ചൊല്ലിയെ.
മോശെ ഇശ്രവേൽ മക്കകാക്ക് ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, “എന്ന കടത്തി വുട്ടതുവോലെ നിങ്കെ ഇടേൽ നുണ്ണേ ഒരു പലകപ്പാട്ടുക്കാറനെ എത്തി നിങ്കകാക്ക് തെയ്വം കടത്തി വുടുക്കും.”