14 പിന്നെ അവൻ മില്ലോട്ടുക്ക് പോയി ചാവെ കുടത്തെ പല്ലക്കെ തൊട്ടതും ചിമ്പി പോയവേരാ നുണ്ണെ. അമ്പോളെ ഏശു, “ഉളന്താരീ, എന്തി വര് ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊന്നെ” ഒൺ അവൻ ചൊല്ലിയെ.
അപ്പിണെ കണ്ട് കരുത്താവുക്ക് മനശിരക്കം ഒണ്ടായാലെ അവേകാക്ക് “കേശാതെ” ഒണ്ണെ.
അന്നേരം ചത്താ എന്തിയിരുന്ത് കുരവുടുകേക്ക് തലവച്ചെ; പിന്നെ ഏശു അവനെ തള്ളേക്ക് തിരുപ്പി കൊടുത്തെ.
ഏശുവെ ചൊല്ലിയൊള്ളെ ഇം ചേതി എകൂതിയാ മുച്ചൂടും ചുത്തുകോടുമൊള്ളെ കൂറായൊത്തേ പരന്തെ.
ഏശു മാർത്താവുകാൽ, “ഏനേതാൻ പുനരുത്താനമും ഉശിരും; എന്നേത്തിൽ നമ്പുനവൻ ചത്താലും പിശയ്ക്കും.
തകപ്പൻ ചത്തവേരാളെ എത്തുകേം അവറാത്തുക്ക് ഉശിരെ കൊടുക്കുകേം ചെയ്യിനതുവോലെ മകനും ഉടയാക്ക് പുടിച്ചവേരാക്ക് ഉശിരെ കൊടുക്കിനെ.
ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, ചത്തവേരാ തെയ്വ മകനിലെ ചത്തമെ കോക്കുകേം കേട്ടവേരാ ഉശിരോടെ പിശയ്ക്കുകേം ചെയ്യിനെ കാലം വരും; ഇപ്പെ വന്തുമിരുക്കിനെ.
“ചത്തതെ ഉശിരേത്തുകേക്ക് എനക്ക് മുടിയും ഒണ്ണും നാത്തതെ ഒള്ളതുവോലെ കുടക്കേക്ക് മുടിയും ഒണ്ണും നീ നമ്പിയനാലെ നീ എല്ലാ ചാതികാട്ടുക്കും തകപ്പനായിരുക്കും” ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ?
ആരുക്കും തിക്കിനാതെ അവറെ ചെയ്യിനതുകാടെ ചൊൽവെ കൂടി വെക്കം താൻ.