48 അവൻ ആശമാ കുശിയെടുത്ത് പാറേക്ക് മീത്തോട് അടിത്തറയിട്ട് കൂരേ ചെയ്യാവോലതാൻ. വൻ തണ്ണി ഒണ്ടായ് കൂരേക്ക് എതിരാ വന്തടിച്ചപ്പണും അത് കുലുയ്ങ്കതില്ലെ; എന്തൊണ്ണാ അത് നന്തി വേലെ ചെയ്യനാലതാൻ.
എൻകാൽ വന്ത് ഏൻ ചൊന്നെ വശനമെ കേട്ട് ചൊൽപ്പടീക്ക് നടക്കിനവൻ എകത്തവൻ ഒൺ ഏൻ കാട്ടി തരിളെ.
ഏൻ ചൊന്നതെ കേട്ട് പാലിയാതെ ഇരുക്കിനവൻ അടിയുറപ്പുനാതെ മണ്ണുക്ക് മീത്തോട് കൂരേ ചെയ്യാവോലതാൻ. വൻ തണ്ണി പൊയ്ങ്കി വന്ത് കൂരേൽ അടിച്ചവോളയെ അം കൂരെ ബൂന്തെ; അം കൂരേലെ ബൂത്തെ അമ്മച്ചേ, എപ്പേരുപ്പട്ടത്.
നിങ്കാക്ക് എന്നിൽ നിമതി ഒണ്ടാകേക്കുചൂട്ടിതാൻ ഇതയെല്ലാം നിങ്കകാക്ക് ചൊല്ലിയത്; ഇം ഉലകത്തിൽ നിങ്കാക്ക് കറുമം ഒണ്ട്; ഒണ്ണാ പേടിയാതിരിൻ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഉലകമെ തോൽവി അടയെ വച്ചിരുക്കിനെ.”
“കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പിക്കയാ നുണ്ണോകോണും ഒണ്ണും ചരിയാനത്തിൽ കറുമമാം തണ്ടനയാം ഏത്തുവേണം തെയ്വ രാച്ചത്തുക്ക് പോവെ” ഒണ്ണും പടിയ്ക്കെ വച്ച് ശിശിയരുക്ക് തയിരിയമെ കൊടുത്തെ.
മട്ടുമില്ലെ അപ്പോശ്ത്തലരും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളുമാനെ നിലമേൽ നിങ്കളാം വേലേ ചെയ് വച്ചിരുക്കിനെ; അത്തുക്ക് കിരിശ്ത്തു ഏശുവേ താൻ മൂലക്കല്ലായിരുക്കിനത്.
ഒണ്ണിരുന്താലും തെയ്വത്തിലെ ഉറപ്പൊള്ളെ അടിത്താനം എണ്ണെണ്ണേക്കും നിലെ നിൽക്കിനെ; “കരുത്താവുക്ക് ഒള്ളവേരാളെ അവനുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ” ഒണ്ണും “കരുത്താവ് നാമത്തിൽ ഉടവുറെ പാപമെ ഏത്തു ചൊല്ലിയവനെല്ലാം നിച്ചനാത്തെ വശിയെ വുട്ട് അകന്തോകോണും ഒണ്ണും എളുതിയിരുക്കിനെ ഇം വശനത്തിലേ മുത്തിരേ ഇട്ടിരുക്കിനെ.”
അതുനാലെ എൻ അണ്ണൻ തമ്പിയേരുകാടേ, നിങ്കളെ എന്തുക്കുചൂട്ടി വുളിച്ചതൊണ്ണും എന്തുക്കുചൂട്ടി പുറിച്ചെടുത്തെ ഒണ്ണും ഒള്ളെ ഉറപ്പുള്ളവേരാ ആയിരുന്താ നിങ്കെ തവറി പോകാത്ത്.
അതുനാലെ കുഞ്ചിക്കാടേ, അവൻ വെളിപ്പടിനനാ അവൻ വരിനവോളെ അവനുക്ക് മില്ലോട് നങ്കെ വെക്കം കെട്ടു പോകാതിരുപ്പേക്കും അരണ്ട് പറന്തോകാതെ നിൽപ്പേക്കും കിരിശ്ത്തുവും മത്തും ചേന്തിരുക്കോണും.
ബൂശാതെ നിങ്കളെ പാതുകാപ്പാ വച്ചിരുന്ത്, കളങ്കം നാതെ പിരിയമാ തെയ്വത്തിലെ മകിമേൽ നുറുത്തുകേക്ക് ചക്കിതി ഒള്ളെ,