41 ഒണ്ണാ ഉടവൻ കണ്ണിൽ വലിയെ കോൽ ഇരുക്കിനതെ നോക്കാതെ ഇണങ്കൻ കണ്ണിലെ തൂശിയെ നോക്കിനത് എന്തുക്ക്?
ആരളാം നിങ്കെ വിതിപ്പാനില്ലെ ഒണ്ണാ തെയ്വമും നിങ്കളെ വിതിയാത്ത്.
പിന്നെ അവറകാൽ ഇരുന്തെ മീനാം അകനയേ വായാതി ശിശിയരുകാൽ കൊടുത്തെ.
ഒരു ശിശിയനും ഉടയാ വാത്തിയാരക്കാട്ടി വലിയവൻ നാത്തെ. ഒണ്ണാ അവൻ എല്ലാതാം പടിച്ചോഞ്ചിതാൻ ഉടയാ വാത്തിയാരുവോലയാനത്.
ഉടവൻ കണ്ണിൽ ഇരുക്കിനെ കോലെ കാണാത്തെ നിനക്ക്, ‘നിൽ, നിൻ കണ്ണിലെ തൂശിയെ എടുത്തൊറിയട്ടെ’ ഒൺ ഇണങ്കൻകാൽ ചൊൽകേക്ക് എകനെ മുടിഞ്ചോകും? നരി ചാമിക്കാറനേ, മുതെ നിൻ ചൊന്തെ കണ്ണിലെ കോലെ എടുത്തൊറി; അപ്പെ ഇണങ്കൻ കണ്ണിലെ തൂശിയെ എടുത്തൊറീകേക്ക് വെടിപ്പാ കാണാമില്ലേ?”
അവറെ അവൻകാക്ക് പിന്നേം പിന്നേം കേട്ടുകിട്ടേ ഇരുന്തപ്പെ അവൻ നട്ടമായിരുന്ത്, “നിങ്കളിൽ പാപം നാത്താ മുതെ അപ്പിണുക്ക് കല്ലെ ഒറിയട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ ഇകത്തെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിനവനാനെ നീ വോറെ വേരാളെ കുത്തം വിതിക്കിനതീ? നീ വോറെ വേരാളെ കുത്തമെ വിതിക്കിനതുവോലെ തെയ്വമും നിന്നെ കുത്തം വിതിക്കും; അതുനാലെ നീ ആരായിരുന്താലും അത്തിലിരുന്ത് തപ്പിക്കേക്ക് നിനക്ക് മുടിയാത്ത്.
അവൻ ഉടയാളമേ കണ്ണാടീൽ കണ്ടു പോയ് തൊപ്പനൊൺ ഉടയാ ഉരുവമെ മറന്തോനെ.