37 ആരളാം നിങ്കെ വിതിപ്പാനില്ലെ ഒണ്ണാ തെയ്വമും നിങ്കളെ വിതിയാത്ത്; ആരുക്കും തണ്ടനെ കൊടുപ്പാനില്ലെ ഒണ്ണാ നിങ്കാക്കും തെയ്വം തണ്ടനെ താരാത്ത്; വോറൊള്ളവനെ മന്നീൻ; ഒണ്ണാ തെയ്വം നിങ്കളാം മന്നിക്കും.
ഒണ്ണാ അവൻ അത്തുക്ക് ചെവിയെ കൊടാതെ കടനെ മീട്ടിനതുവരേക്ക് കൂട്ടാളിയെ തടവിലായ്ക്കി വച്ചെ.
വോറൊള്ളവൻകാൽ കനിവ് ഒള്ളവേരാ ഓകമൊള്ളവേരാ; തെയ്വം അവറാത്തുക്കും കനിവെ കാട്ടും.
വായാതിനവോളെ മേലോകത്തിലെ നിങ്കെ തകപ്പൻ നിങ്കെ പാപമെ മന്നിപ്പേക്കുചൂട്ടി നിങ്കാക്ക് ആരുകാലൊണ്ണാലും എന്തൊണ്ണാലും പിണക്കൊണ്ടായാ അതെ വുട്ടാലെ അവറാത്തുകാൽ മന്നിച്ചോകോണും.”
അതുനാലെ അവനുക്ക് ചാട്ടവാറിൽ അടിയെ കൊടുക്കെ വച്ച് ഏൻ കടത്തി വുടുക്കിളെ” ഒൺ പീലാത്തോശ് ചൊല്ലിയെ.
അകനെ നിങ്കെ തകപ്പനാനെ തെയ്വം മനശിരക്കം ഒളളവനായ് ഇരുക്കിനതുവോലെ നിങ്കളും മനശലിവൊള്ളവേരായാകിൻ.
അബുറാകാമിലെ തെയ്വമും ഇശകാക്ക് തെയ്വമും ആക്കോവു തെയ്വമും ആനെ നങ്കെ വലിയോരുകാട്ടിലെ തെയ്വം ഉടയാ ഏവൽക്കാറനാനെ ഏശുവെ മകിമപ്പടുത്തിയെ; ഒണ്ണാ നിങ്കെ അവനെ അതികാരികെ കയ്യിൽ പുടിച്ച് കൊടുത്തെ. പീലാത്തോശ് അവനെ മത്തം വുട്ടാകേക്ക് നിനച്ചെ; അപ്പണും നിങ്കെ പീലാത്തോശുകാൽ വച്ചും പുറിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
കിരിശ്ത്തുവിൽ തെയ്വം നിങ്കകാൽ പൊറുത്ത് ഇരുക്കിനതുവോലെ നിങ്കളും അക്കുമിക്കും ഇരക്കത്തിലും മനശലിവോടേം മന്നിക്കോണും.
അക്കുമിക്കും പൊറുത്ത് നിങ്കെ ഇടേൽ എന്തൊണ്ണാലും കലകമൊണ്ടായാ കരുത്താവു നിങ്കകാൽ പൊറുത്ത് ഇരുന്തവോലെ അക്കുമിക്കും മന്നീൻ.
നിങ്കെ മനിശെ മാനടവൻകാൽ മനശിരക്കമെ കാട്ടാതവോയേ മനിശെ മാനടവനുക്ക് നായമിടിനവോളെ തെയ്വമും നിങ്കാക്ക് മനശിരക്കമെ കാട്ടാത്ത്; ഒണ്ണാ മനിശെ മാനടവൻകാൽ മനശിരക്കമെ കാട്ടിനവനെ തെയ്വം നായമിടാത്ത്; അതുനാലെ അന്നേരം അവറാത്തുക്ക് പിരിയമോറുകേക്കാകും.
എനക്ക് പിരിയമാനവേരാളേ, എല്ലാരാം നായം വിതിപ്പേക്ക് അതികാരമൊള്ളെ തെയ്വം കിട്ടെ വന്തിരുക്കിനെ. അമ്പാൾ നിങ്കളെ നായം വിതിയാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നിങ്കെ അക്കുമിക്കും കുത്തമെ ചൊൽവാനില്ലെ.