25 ഇപ്പെ മതിയടഞ്ചിരുക്കിനെ നിങ്കാക്ക് അമ്മച്ചേ, ചരിയാനെ കറുമം; പിന്നെ നിങ്കാക്ക് പഞ്ചം പുടിക്കും. ഇപ്പെ ചിരിക്കിനവേരായാനെ നിങ്കാക്ക് അമ്മച്ചേ, ചരിയാനെ കറുമം; നിങ്കെ കവലയടഞ്ച് കേശും.
ഒണ്ണാ തെയ്വം അവൻകാക്ക്, ‘മടയാ, ഉണ്ണേക്ക് റാവ് നിൻ ഉശിരു മണ്ടും. പിന്നെ നീ ചമ്പാരിച്ച് വച്ചിരുക്കിനത് ആരുക്കു ഉതകും’ ഒൺ കേട്ടെ.
അബുറാകാമാം ഇശകാക്കാം ആക്കോവാം പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളെ ബൂറാം തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ ഇരുക്കിനതെ കാണുകേം നിങ്കളെ പുറത്തിലാക്കിയിരുക്കിനതെ കാണുകേം ചെയ്യിനവോളെ നിങ്കാക്ക് കോത്തേം പല്ല് കടീം ഒണ്ടാകും.
ഇപ്പെ ചൊത്ത് ഇരുക്കിനെ നിങ്കാക്ക് അമ്മച്ചേ, ചരിയാനെ കറുമം; എന്തൊണ്ണാ നിങ്കാക്ക് അമതിയാനെ പിശപ്പ് കിടച്ചേയെ.
എല്ലാരും നിങ്കളച്ചൊല്ലി പെരുമപ്പടിനതൊണ്ണാ അമ്മച്ചേ, ചരിയാനെ കറുമം; എന്തൊണ്ണാ മിന്നേലെ വലിയോരുകാടും കളവാണികയാനെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളെ അകനയേ ചെയ് ഇരുക്കിനെ.
അങ്ക് ഇരുന്തവേരാക്ക് അവെ ചത്തേയതാൻ ഒൺ കുറിപ്പാ തിക്കിലൊണ്ടായനാലെ അവനെ വെക്കം കെടുത്തി ചൊല്ലി ചിരിച്ചെ.
പൊട്ടെ ചൊൽ, വശക്കിടിനത്, വകതിരിവുനാതെ ചൊന്നത് ഇകനെ ചേരാത്തെ കാരിയമെ ചൊൽവാനില്ലെ; അത്തുക്ക് പകറം തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊല്ലുളതുതാൻ വേണ്ടത്.
ഉലകത്തിൽ മാനടവൻകാട് നിമതി ഒണ്ണും പാതുകാപ്പ് ഒണ്ണും ചൊല്ലിയിരുക്കിനവോളയേ കിടകാതെ ഇരുക്കിനെ പെണ്ണാക്ക് പെതുക്കേക്കൊള്ളെ വലി പെട്ടൊൺ വരിനവോലെ അവറാത്തുക്ക് വേമായേ നാശം വന്ത് ചേന്തോകും; അവറാത്തുക്ക് അത്തിൽ നുണ്ണും തപ്പിച്ചോകേക്ക് മുടിയാത്ത്.
നിങ്കെ ചെയ്യെ പാപമെ നിനച്ച് ചരിയാനത്തിൽ കവലയടഞ്ചും പെരിളെ ചൊല്ലീം കേശിൻ; നിങ്കെ ചിരി ചാത്തിരപ്പട്ടും നിങ്കെ പിരിയം കോത്തയായും ഇരുക്കട്ടെ.
ഏൻ ചൊത്തൊള്ളാ മിതലാളി ആയേയെ. എനക്ക് ഒണ്ണുക്കും കുറയില്ലെ ഒൺ നീ ചൊന്നെ. ഒണ്ണാ നീ ഓകം നാത്താളും അപ്പുറാണീം ചൊത്ത് നാത്താളും പാരുവെ നാത്തവനും വിടവിടയൊണ്ണും നിനക്ക് തിക്കിലെ.