21 ഇപ്പെ പഞ്ചത്തുക്ക് ഇരുക്കിനെ നിങ്കെ ഓകമൊള്ളവേരാ; എന്തൊണ്ണാ നിങ്കെ തുൺ മതി വരും; ഇപ്പെ കേശിനെ നിങ്കെ ഓകമൊള്ളവേരാ; എന്തൊണ്ണാ നിങ്കെ ചിരിക്കും.”
കവലെ അടയിനവേരാ ഓകമൊള്ളവേരാ; തെയ്വം അവറാത്തുക്ക് അമതിയെ കൊടുക്കും.
തെയ്വത്തിലെ പിരിയം നടക്കോണും ഒൺ ആശിക്കിനവേരാ ഓകമൊള്ളവേരാ; അവറാത്തുക്ക് തെയ്വം മതി വരുത്തും.
അവൻ പഞ്ചത്തുക്ക് ഇരുന്തവേരാളെ നൻമകാട്ടിൽ നുറച്ചെ, പണക്കാറാളെ വെറും കയ്യാലെ ചൊല്ലിവുട്ടെ.
പിന്നെ ഏശു ഉടയാ ശിശിയരെ നോയ്ക്കി ചൊല്ലിയത്, “അപ്പുറാണികയാനെ നിങ്കെ ഓകമൊള്ളവേരാ എന്തൊണ്ണാ തെയ്വ രാച്ചം നിങ്കാക്കൊള്ളത്.
“മനിശനായ് വന്താനാലെ മാനടവൻ നിങ്കളെ വൊറുത്ത് വെക്കം കെടുത്തി കുറുപ്പുകെട്ടവേരാ ഒൺ ചൊല്ലി പുറിച്ച് ചൊന്നവോളെ നിങ്കെ ഓകമൊള്ളവേരാ.
ഇപ്പെ മതിയടഞ്ചിരുക്കിനെ നിങ്കാക്ക് അമ്മച്ചേ, ചരിയാനെ കറുമം; പിന്നെ നിങ്കാക്ക് പഞ്ചം പുടിക്കും. ഇപ്പെ ചിരിക്കിനവേരായാനെ നിങ്കാക്ക് അമ്മച്ചേ, ചരിയാനെ കറുമം; നിങ്കെ കവലയടഞ്ച് കേശും.
ഏശു കോന്തെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവേകാക്ക്, “നിനക്ക് തെയ്വത്തിലെ താനമാം നിൻകാൽ കുടിപ്പേക്ക് കോക്കിനാ ആരൊണ്ണും തിക്കിനൊണ്ടായതായപ്പെ നീ അവൻകാൽ കോക്കുകേം അവൻ നിനക്ക് ഉശിരൊള്ളെ തണ്ണിയെ തരുകേം ചെയ്വനായെ” ഒൺ വതിലായ് ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ, “ഏൻ ഉശിരെ കൊടുക്കിനെ അപ്പം താൻ എൻങ്കാക്ക് വരിനവനുക്ക് ഒരു കാലത്തിലും പഞ്ചം പുടിയാത്ത്; എന്നേത്തിൽ നമ്പുനവനുക്ക് ഒരുനാളും തവിക്കുകേം ഇല്ലെ.
ഇപ്പവരേക്ക് എങ്കെ തീൻ തണ്ണിനാതേം കിശിവൻ തുണിമണികാടെ ഇട്ടും ചരിയാനത്തിൽ കറുമമടഞ്ചും കൂരകാട് നാതേം പിശയ്ക്കിനെ.
ഏൻ തുമ്പതുരിതമടഞ്ച് കടിനമാനെ വേലെ ചെയ്യെ; പലവട്ടമും ഉറക്കം നാതേം പഞ്ചം പുടിച്ചും തണ്ണി തവിച്ചും പലെ തടവേം പഞ്ചെ പട്ടിണീലും കുടുർ കാലത്തിൽ ചൂടുകേക്കൊള്ളെ തുണിമണിനാതേം കറുമമടഞ്ചെ.
അതുനാലെ കിരിശ്ത്തുവുക്കുചൂട്ടി ചക്കിതി നാത്തെ നിലെ, തണ്ടനെ, നെരുക്കം, വെക്കക്കേട് ഒണ്ണതുകാടെ ഏത്തെടുപ്പേക്ക് ഏൻ പിരിയപ്പടിനെ; അകനെ ചക്കിതി നാത്തവനായിരുക്കിനവോളെ ഏൻ കിരിശ്ത്തുവിൽ ചക്കിതി ഒള്ളായാനെ.
എങ്കെ കവലപ്പടിനവേരാ ഒണ്ണാലും എപ്പണും പിരിയമടേനെ; എങ്കെ അപ്പുറാണികെ ഒണ്ണാലും കനേംവേരാളെ ചൊത്തൊള്ളവേരായാക്കിനെ; ഒണ്ണും നാത്തവനൊണ്ണാലും കിരിശ്ത്തുവിൽ എല്ലാം എങ്കാക്ക് ഒള്ളെ.
ചോതനെ ഏത്തെടുക്കിനവൻ ഓകമൊള്ളാ; ഇം ചോതനകാട്ടിൽ അകപ്പട്ട് പോകാതെ നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പായ് നിക്കിനവനുക്ക് തെയ്വം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിരെ ബൊകുമാനമായ് കൊടുക്കും. അം ഉശിരെ തെയ്വം ഉടയാളെ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിനവനുക്ക് കൊടുക്കുമൊൺ വാക്കെ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതാൻ.
കോയിമെ കട്ടിലേൽ നുൺ ഒരു വൻ ചത്തം ചൊന്നതായ് ഏൻ കേട്ടത്, “ഇതി, മാനടവൻ കൂട്ടത്തിൽ തെയ്വത്തിലെ കൂടാരം; അവൻ അവറെ കൂട്ടത്തിൽ പിശയ്ക്കും; അവറെ അവനുക്കൊള്ളവേരായായിരുക്കും; തെയ്വമേ അവറളിലെ തെയ്വമായ് അവറെ കൂട്ടത്തിൽ കുടിയിരുക്കും.
ഇനി അവറാത്തുക്കു പഞ്ചം പുടിയാത്ത്; തണ്ണീം തവിയാത്ത്; വിശിലും അടിയാത്ത്; അവറാത്തുക്കു ചൂടും തട്ടാത്ത്.