18 അവറെ വന്തത് അവൻകാൽ നുൺ വശനമെ കോപ്പേക്കും നോയ്കാട്ടുക്ക് ചുകം കിടപ്പേക്കും താൻ. അം കൂട്ടത്തിൽ മുനി പുടിച്ചവേരാളും ചുകമായെ.
അവ്വിടത്തിൽ നുൺ ഒരു കനാനിയാവുകാറത്തി പെൺമ്പുള്ളെ അവൻകാക്ക് വന്ത്, “കരുത്താവേ, താവീത് മകനേ, എൻകാക്ക് കനിവെ കാട്ടോണുമെ; എൻ മകേക്ക് മുനിയോറി ചങ്കട്ടമായ് ഇരുക്കിനെ” ഒൺ കതറി കോന്ത് ചൊല്ലിയെ.
“കരുത്താവേ, എൻ മകൻകാക്ക് കനിവെ കാട്ടോണുമെ; പലെ തടവേം അവൻ മുനീക്ക് ചത്ത് തീയിലും തണ്ണീലും ബൂന്ത് ചരിയാനത്തിൽ അലക്കശ്ശിക്കവയ്ക്കിനെ.
പിന്നെ ഏശു ശിശിയരുകാടും മത്തും മലേൽ നുൺ ഉറങ്കി തളമാനെ ഇടത്തിൽ വന്തു നുണ്ണെ; അവറെ കൂട്ടത്തിൽ എകൂതിയാ, എരുശലേം കടൽ കരേൽ ഒള്ളെ പട്ടണങ്കാടാനെ ശോര് ശീതോൻ ഒണ്ണാൻ നുണ്ണും വലിയെ ഒരു ആൾ കൂട്ടമും ഒണ്ടായെ.
ചുകമാക്കേക്കൊള്ളെ ചക്കിതി അവനേത്തിൽ നുൺ പുറപ്പെട്ട് എല്ലാരും ചുകമായതുനാലെ മാനടവൻ അവനെ തൊടുവെ പാടുവെട്ടെ.
അതുവോലതാൻ എരുശലേമുക്ക് ചുത്തുകോടുമൊള്ളെ ഊരിൽ നുൺ കൂടി മനിശെ മാനടവൻകാട് നോയ് നൊടികാറാളാം മുനി പുടിച്ചവേരാളാം കുടത്തെ; അവറാത്തുക്കെല്ലാം ചുകമും കിടച്ചെ.