17 പിന്നെ ഏശു ശിശിയരുകാടും മത്തും മലേൽ നുൺ ഉറങ്കി തളമാനെ ഇടത്തിൽ വന്തു നുണ്ണെ; അവറെ കൂട്ടത്തിൽ എകൂതിയാ, എരുശലേം കടൽ കരേൽ ഒള്ളെ പട്ടണങ്കാടാനെ ശോര് ശീതോൻ ഒണ്ണാൻ നുണ്ണും വലിയെ ഒരു ആൾ കൂട്ടമും ഒണ്ടായെ.
അമ്മക്കേ, കോരശീൻ പട്ടണമേ, നിനക്ക് ചരിയാനെ കറുമം; അമ്മക്കേ, ബെത്ശയിതാ പട്ടണമേ, നിനക്ക് ചരിയാനെ കറുമം താൻ. നിങ്കകാൽ ഏൻ ചെയ്യെ അരിശുകമും അടകാളമും ശോരിലും ശീതോനിലും ചെയ്യതായപ്പെ അവറെ മിന്നേ മനം തിരുപ്പി രട്ടിലും വെണ്ണീരിലും ഇരുന്ത് കവലെ അടേവനായെ.
ഏശുവുക്ക് അതെ തിക്കിലൊണ്ടായതും അങ്കവുട്ടു പോയെ; കനേമാളുകെ അവനുക്ക് പുറകോടേ പോയെ; നോയാളികേക്ക് ചുകമെ കൊടുക്കുകേം,
ഏശു വള്ളത്തിൽ നുൺ കരേകത്തിൽ ഉറയ്ങ്കതും മനിശെ മാനടവൻകാട് നിക്കിനതെ കണ്ടെ; അന്നേരം അവനുക്ക് മനശലിവ് ഒണ്ടായ് അവറെ കൂട്ടത്തിലെ നോയാളികേക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തെ.
ഏശു അങ്കെ വുട്ടു ശോര്, ശീതോൻ ഒണ്ണെ ഇടത്തുക്ക് പോയെ.
മാനടവൻകാടെ കണ്ടതും ഏശു മീത്തിലെ മലേൽ ഓറിയിരുന്തെ. ശിശിയരുകാടും അവൻകാക്ക് വന്തെ.
ഒണ്ണാ ഏശുവെ ചൊല്ലിയൊള്ളെ ചേതി അങ്ക് ഒത്തേ പരന്ത് കനേകം മാനടവൻകാട് വശനമെ കോപ്പേക്കും ചുകം കിടയ്പ്പേക്കും അവൻകാക്ക് വന്തുചേന്തെ.
അക്കാലത്തിൽ ഒരുനാ വായാതുവച്ചൂട്ടി ഏശു ഒരു മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ. അൻ റാവ് വുടീനതുവരേക്ക് തെയ്വത്തുകാൽ വായാതിയിരുന്തെ.
ആക്കോവ് മകനാനെ ഊതാ, എതിരികളുക്ക് ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുത്തെ ഊതാ ഇശ്ക്കരിയോത്ത് ചേരതാൻ.
അവറെ വന്തത് അവൻകാൽ നുൺ വശനമെ കോപ്പേക്കും നോയ്കാട്ടുക്ക് ചുകം കിടപ്പേക്കും താൻ. അം കൂട്ടത്തിൽ മുനി പുടിച്ചവേരാളും ചുകമായെ.