13 വാനം വുടിഞ്ചതും അവൻ ഉടയാ ശിശിയരെ വുളിച്ച്, അവറളിൽ നുൺ പന്നണ്ടാളെ പുറിച്ചെടുത്ത് അവറാത്തുക്ക് അപ്പോശ്ത്തലര് ഒൺ പേരെ വുളിച്ചെ.
പന്നണ്ട് അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് പേരുകാടുതാൻ ഇത്: മുതയാൾ പത്തിരോശ് ഒൺ പേരൊള്ളെ ശീമോൻ, അവൻ തമ്പി അന്തിരയോശ്, ശെവതി എന്നാ മകൻ ആക്കോവ്, അവൻ തമ്പി ഓകന്നാൻ,
ഏശു അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “എല്ലാതാം പുതുവനാക്കിനെ കാലത്തിൽ മനിശൻ മകൻ ഉടയാ മകത്തമാനെ കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനവോളെ എനക്ക് പുറകോടേ വന്തെ നിങ്കെ പന്നണ്ടാളും കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുന്ത് ഇശ്രവേലിലെ പന്നണ്ട് വർളാടാം നായം നടത്തുകേം ചെയ്യും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചത്തിയമാ ചൊന്നെ.
അവനുക്ക് മനിശെ മാനടവൻകാടെ കണ്ടവോളെ അവറെ ഇടയൻ നാത്തെ ആടുവോലെ നാതിനാതേം അലഞ്ചിനടക്കിനെ വേരാ ആയും ഇരുക്കിനെ ഒൺ കണ്ട് അവറകാക്ക് മനശലിവ് ഒണ്ടായെ.
അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് തങ്കെ ചെയ്യതാം പടിയ്ക്കെ വച്ചതാം തിരുമ്പി വന്തോൺ ഏശുവുകാൽ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ പന്നണ്ട് ശിശിയരുകാടെ ഉടയാകാക്ക് വുളിച്ച്, ഇരണ്ടാളെ വീതം മുനിയെ ഉറക്കുകേക്കൊള്ളെ അതികാരമെ കൊടുത്ത് കടത്തിവുട്ടെ.
അതുനാലെ തെയ്വത്തിലെ അറിവെ ചൊന്നത് എന്തൊണ്ണാ, ‘ഏൻ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളാം അപ്പോശ്ത്തലരുകാടാം അവറകാക്ക് കടത്തിവുടുക്കിനെ; അത്തിൽ ചിലരളെ അവറെ കൊൽകേം ചിലരളെ അവറെ അലക്കശിക്കെ വയ്ക്കുകേം ചെയ്യാകും’.
നിങ്കെ എൻ രാച്ചത്തിൽ എൻ മേശേൽ ഇരുന്ത് തുൺ കുടിയ്ക്കുകേം കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുന്ത് ഇശ്രവേലിലെ പന്നണ്ട് വർളാടാം നായം നടത്തുകേം ചെയ്യും.
അവറെ ആരെല്ലാമൊണ്ണാ: പത്തിരോശ് ഒൺ പേരൊള്ളെ ശീമോൻ, അവൻ തമ്പി അന്തിരയോശ്, ആക്കോവ്, ഓകന്നാൻ, പിലിപ്പോശ്, ബെർത്തലോമായി,
“ഒരുവോളെ ആരൊണ്ണാലും അവനുക്ക് തീനെ കൊടുത്തു കാണുമോ?” ഒൺ ശിശിയര് തങ്കവാട്ടിൽ ചൊല്ലിയെ.
അവറെ പട്ടണത്തുക്ക് തിരുമ്പി വന്താലെ തങ്കെ ഇരുന്തെ മാളികേലെ ചിത്താറേക്ക് ഓറിപ്പോയെ. അപ്പോശ്ത്തലരാനെ പത്തിരോശ്, ഓകന്നാൻ, ആക്കോവ്, അന്തിരയോശ്, പിലിപ്പോശ്, തോമശ്, ബെർത്തലോമായി, മത്തായി, അൽപായി മകനാനെ ആക്കോവ്, ചാതീക്കുചൂട്ടി ചാനെ ശീമോൻ, ആക്കോവ് മകൻ ഊതാശ് ചേരതാൻ.
മട്ടുമില്ലെ അപ്പോശ്ത്തലരും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളുമാനെ നിലമേൽ നിങ്കളാം വേലേ ചെയ് വച്ചിരുക്കിനെ; അത്തുക്ക് കിരിശ്ത്തു ഏശുവേ താൻ മൂലക്കല്ലായിരുക്കിനത്.
അതുനാലെ അവൻ ചിലരളെ അപ്പോശ്ത്തലരുകാടായും ചിലരളെ പലകപ്പാട്ടുകാറായായും ചിലവേരാളെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽനവേരായായും ചിലരളെ ഇടയരുകാടായും ചിലവേരാളെ വശനമെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനവേരാളായും നീമിച്ചിരുക്കിനെ.
അതുനാലെ മേലോകെ വുളീക്ക് കൂട്ടാളികയാനെ ചുത്തമാനെ ഉടപ്പുറവികളേ, നങ്കെ ഏത്തു ചൊന്നെ വലിയെ പൂയാരീം തെയ്വം കടത്തി വുട്ടാളുമാനെ ഏശുവെ കെവുനമാ നോക്കിൻ.
മിന്നോരു കാലത്തിലെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ ചൊല്ലിയതും നങ്കെ കരുത്താവും രച്ചകനാനെ ഏശു ചൊല്ലിയതും അപ്പോശ്ത്തലരാനെ എങ്കകാലിരുന്ത് കിടച്ചതുമാനെ കൽപ്പനയെ നിങ്കെ നിനച്ചോകോണുമൊൺ ഏൻ ആശിക്കിനെ.
മേലോകത്തിൽ നുൺ ചരിയാനെ ഒരു അടകാളം കാൺമ്പയായെ. പെയ്തെ അണിഞ്ചെ ഒരു പെൺമ്പുള്ളെ; അവെ കാലടീൽ തിങ്കേം അപ്പിൺ തലേൽ പന്നണ്ട് വെള്ളികൊണ്ടൊള്ളെ കിരികിടമും ഒണ്ടായെ.
മേലോകമെ പിരിയപ്പട്; തെയ്വ മക്കളും അപ്പോശ്ത്തലരുകാടും പലകപ്പാട്ടുകാറാളുമാനവേരാളെ അവെ നിങ്കകാക്ക് ചെയ്യത്തുക്ക് പകറമായ് തെയ്വം അപ്പിണെ തണ്ടിച്ചത് നിനച്ച് പിരിയമടേൻ.
പട്ടണത്തിലെ മതിലുക്ക് പന്നണ്ട് അടിത്താനമും അത്തിൽ കുഞ്ചി ആട്ടിലെ പന്നണ്ട് അപ്പോശ്ത്തലരുകാട്ടിലെ പന്നണ്ടാ പേരുകാടും ഒണ്ടായെ.