12 അക്കാലത്തിൽ ഒരുനാ വായാതുവച്ചൂട്ടി ഏശു ഒരു മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ. അൻ റാവ് വുടീനതുവരേക്ക് തെയ്വത്തുകാൽ വായാതിയിരുന്തെ.
മാനടവൻകാടെ കണ്ടതും ഏശു മീത്തിലെ മലേൽ ഓറിയിരുന്തെ. ശിശിയരുകാടും അവൻകാക്ക് വന്തെ.
ഒണ്ണാ നീ വായാതിനവോളെ അറേൽ കടന്ത് വാതലടച്ച് മറവാ ഇരുക്കിനെ നിൻ തകപ്പൻകാൽ വായാതിൻ; മറവാ ചെയ്യിനെ കാരിയങ്കാടെ കാണെ നിങ്കെ തകപ്പൻ അത്തുക്കൊള്ളെ കൂലിയെ തരും.
പിത്തുനാ കരിമ്പിലച്ചേക്ക് ആരും നാത്താൻ ഏശു പോയ് ഒരയാ വായാതി ഇരുന്തവോളെ,
അതോഞ്ച് ഏശു ഒരു മലേക്ക് ഓറിപ്പോയ് ഉടയാക്ക് പിരിയമൊള്ളവേരാളെ കിട്ടേക്ക് വുളിച്ചെ; അത്തുക്ക് അവറെ അവൻകാക്കു വന്തെ.
അകനെ അവറളെ കടത്തിവുട്ടാലെ ഏശു വായാതുവേക്ക് തൻബാട്ടിൽ മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ.
ഒണ്ണാ അവൻ പലവട്ടമും ആരും നാത്താൻ പോയി വായാതികിട്ടേ ഇരുന്തെ.
ഇതെ കണ്ട് അങ്ക് ഇരുന്തവേരാക്ക് ഒത്തേ കിരുക്കോറിയോൺ അവനെ എന്തെ ചെയ്യിളെ ഒൺ തങ്കളേ ചട്ടം കെട്ടിയെ.
പിന്നെ ഏശു ശിശിയരുകാടും മത്തും മലേൽ നുൺ ഉറങ്കി തളമാനെ ഇടത്തിൽ വന്തു നുണ്ണെ; അവറെ കൂട്ടത്തിൽ എകൂതിയാ, എരുശലേം കടൽ കരേൽ ഒള്ളെ പട്ടണങ്കാടാനെ ശോര് ശീതോൻ ഒണ്ണാൻ നുണ്ണും വലിയെ ഒരു ആൾ കൂട്ടമും ഒണ്ടായെ.
ഒരുനാ ഏശു തൻബാട്ടിൽ വായാതിയിരുന്തവോളെ ശിശിയരുകാട് അവൻകാക്ക് വന്തെ. ഏശു അവറകാക്ക്, “ഏൻ ആരൊൺനേ മാനടവൻകാട് ചൊന്നത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഇം കാരിയങ്കാടെ ചൊല്ലി എട്ട് നാളോഞ്ച് ഏശു പത്തിരോശാം ഓകന്നാനാം ആക്കോവാം ഉടയാ കൂട്ടത്തിൽ കൂട്ടിയെടുത്ത് വായാതുകേക്ക് മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ.
ഏശു വായാതിയിരുന്തവോളെ അവൻ മുകറ് ഒരു ചയിശാകേം തുണി പെയ്തിലെ വെളിച്ചമ്പോലെ പളപളക്കുകേം ചെയ്യെ.
അന്നേരം ഏശു മലേക്ക് ഓറിപ്പോയ് ഉടയാ ശിശിയരുകാടും മത്തും അങ്ക് ഇരുന്തെ.
എപ്പണും വായാതിൻ; വായാതിനവോളെ ചോന്ത് പോകാതെ തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നവേരാളായും ഇരിൻ.
കിരിശ്ത്തു ഇം ഉലകത്തിൽ പിശച്ചിരുന്തവോളയേ ചാവിൽ നുൺ രച്ചിക്കേക്ക് തകിതി ഒള്ളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് കുലവയായൊള്ളെ കോത്തയോടേം കണ്ണീരോടേം വായാത്തുകയാം കെഞ്ചുകയാം ചെയ്യെ. ഏശുവുക്ക് തെയ്വത്തുകാക്കൊള്ളെ പേടിനാലെ അത്തുക്ക് വതിലും കിടച്ചെ.