24 “പൂമീൽ പാപങ്കാടെ മന്നിക്കേക്ക് മനിശൻ മകനാനെ എനക്ക് അതികാരം ഒണ്ടൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്കുചൂട്ടി, അവൻ തളന്ത് കിടന്താകാൽ, ‘നീ എന്തി പായെ എടുത്ത് കൂരേക്ക് പോ ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊന്നെ’” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു കയ്ശരിയാ പിലിപ്പിയെ ഒണ്ണെ ഇടത്തക്കു വന്തോഞ്ച് ഉടയാ ശിശിയരുകാട്ടുകാൽ “മനിശൻ മകനാനെ ഏൻ ആരൊൺനേ മാനടവൻകാട് ചൊന്നത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
മനിശൻ മകൻ മകിമയോടെ ഉടയാ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ, മകത്തമാനെ ഉടയാ കോയിമെ കട്ടിലേൽ അവൻ ഇരുക്കുകേം
ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഏ, നീ ചൊന്നത് ചരിതാൻ; ഇനിയിരുന്ത് മനിശൻ മകൻ വൻ ചക്കിതി ഒള്ളവനുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനതാം വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടുക്ക് മീത്തോട് വരിനതാം നിങ്കെ കാണും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവറകാക്ക് പോയ്; “മേലോകത്തിലേം പൂമീലേം അതികാരങ്കാടെ ബൂറാ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ.
അവൻ ചേതി ശിറിയെ ഒണ്ണാൻ ഒത്തേ പരന്തെ. വൊവ്വോറേ നോയ് നൊടികാറാളാം ചീക്കിലും ഇളുവെട്ട് നടന്തവേരാളാം മുനീക്ക് ചാനവേരാളാം പിശാശി പുടിച്ചവേരാളാം തളന്തവേരാളാം അവൻകാക്ക് കുടത്തെ. അവൻ അവറാത്തുക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തെ.
പൂമീൽ പാപങ്കാടെ മന്നിക്കേക്ക് മനിശൻ മകനാനെ എനക്ക് അതികാരം ഒണ്ടൊൺ നിങ്കാക്ക് കാട്ടി തരുവിളെ” ഒൺ ചൊല്ലിയോഞ്ച് അവൻ തളന്താകാൽ “എന്തി പായെ എടുത്ത് നിൻ കൂരേക്ക് പോ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു കയ്യെ നീട്ടി അവനെ തൊട്ട്, “എനക്ക് മനശൊള്ളെ; നീ ചുത്തമൊള്ളവനാക്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അപ്പണേ അം നോയാളീക്കിരുന്തെ കട്ടച്ചീക്ക് മാറി ചുത്തമായെ.
അന്നേരം ചിലവേരാ തളന്ത് കിടന്തെ ഒരാളെ പായോടെ ചിമ്പി കുടത്ത് ഏശുവുക്ക് മില്ലോട് കിടത്തുകേക്ക് പാടുവെട്ടെ.
‘നിൻ പാപങ്കാടെ മന്നിച്ചിരുക്കിനെ’ ഒൺ ചൊന്നതോ ‘എന്തി നടാ’ ഒൺ ചൊന്നതോ ഏളതുനേ എളുപ്പം?” ഒൺ കേട്ടെ.
പിന്നെ അവൻ മില്ലോട്ടുക്ക് പോയി ചാവെ കുടത്തെ പല്ലക്കെ തൊട്ടതും ചിമ്പി പോയവേരാ നുണ്ണെ. അമ്പോളെ ഏശു, “ഉളന്താരീ, എന്തി വര് ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊന്നെ” ഒൺ അവൻ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ ഏശു അവെ കയ്യെ പുടിച്ചാലെ “കുഞ്ചി പുള്ളേ, എന്തിയേ” ഒൺ വലിയതാ ചൊല്ലിയെ.
ഇതെ ചൊല്ലിയോഞ്ച് ഏശു, “ലാശരേ, പുറത്തുക്ക് വര്” ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
നീ അവനുക്ക് കൊടുത്തിരുക്കിനെ എല്ലാരുക്കും എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ കൊടുക്കിളത്തുക്ക് നീ എല്ലാ മനിശെ മാനടവനുക്കുംമേൽ ഒള്ളെ അതികാരമെ അവനുക്ക് കൊടുത്തിരുക്കിനെ.
മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്തവനാനെ മനിശൻ മകൻ അല്ലാതെ ആരും മേലോകത്തുക്ക് ഓറി പോയതില്ലെ.
അവൻ മനിശൻ മകൻ ആയതുനാലെ നായവിതിയെ നടത്തുകേക്കൊള്ളെ അതികാരമെ തകപ്പൻ അവനുക്ക് കൊടുത്തിരുക്കിനെ.
“നീ എന്തി കാലക്കുത്തി നട്ടമാ നിൽ” ഒൺ പവുലോശ് വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ; അവൻ തിടുക്കൊൺ എന്തിയാപ്പിലെ ചുത്തുക്കും നടന്തെ.
ഇശ്രവേലിലവേരാ ഉടവനുടവൻ പാപമെ വുട്ട് മനമെ തിരുപ്പുകേക്കും അവറെ പാപത്തുക്ക് മന്നിപ്പ് കിടയ്പ്പേക്കുംചൂട്ടി ഏശുവെ നങ്കാക്ക് തലവനായും രച്ചകനായും തെയ്വം ഉടയാക്ക് വലത്തക്കോട് ആയ്ക്കിവച്ചിരുക്കിനെ.
പത്തിരോശ് അവൻകാക്ക്, “അയിനയാശേ, ഏശുകിരിശ്ത്തു നിനക്കിപ്പെ ചുകമെ തരിനെ; എന്തി നീയേ നിനക്ക് കിടപ്പേക്കൊള്ളെ പായ് പരമ്പെ ഇട്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അപ്പണേ അവൻ എന്തിയെ.
പത്തിരോശ് അവറളെ എല്ലാം പുറത്തുക്ക് കടത്തിവുട്ടാലെ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ വായാതി ചാവുകാക്ക് തിരുമ്പി നോയ്ക്കാലെ, “തവീതാളേ എന്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അവെ കണ്ണെ തുറന്ത് പത്തിരോശെ കണ്ട് എന്തി ഇരുന്തെ.
നിലവിളക്കുകാട്ടുക്ക് നടുവയെ നിലയങ്കിയെ ഇട്ട് നെഞ്ചി കൊട്ടേൽ പൊൻ കച്ചയെ കെട്ടിയവനായ് മനിശൻ മകൻവോലത്തയാളെ കണ്ടെ.