6 പിന്നെ ഉരുമൻ ഏശുവുകാക്ക്, “ഇം കാണതാം അതുകാടെ അതികാരമെ നടത്തുകേക്കൊള്ളെ പട്ടമാം അത്തിലെ മകത്തമാം ഏൻ നിനക്ക് തരുവിളെ; ഇതെല്ലാം എൻകാൽതാൻ ഇരുക്കിനത് എനക്ക് പിരിയമൊള്ളാക്ക് ഏൻ അതെ കൊടുക്കിനെ.
നീ എന്നെ കുമിടെ വായ്ങ്കതൊണ്ണാ അത് ഒത്തേ നിൻകാൽ ഇരുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇം ഉലകത്തിലെ നായവിതി ഇപ്പതാൻ; തെയ്വം ഇം ഉലകത്തിലെ അതികാരിയെ ഇപ്പെ പുറത്തുക്ക് ഒറിഞ്ച് പോട്ടാകും.
ഏൻ ഇനി ബൊകുനേരമൊണ്ണാം നിങ്കകാൽ കുരവുടാത്ത്; എന്തൊണ്ണാ ഇം ഉലകത്തിലെ അതികാരിയാനെ ഉരുമൻ കടന്തു വരിനെ; അവനുക്ക് എൻ കാരിയത്തിൽ അതികാരമില്ലെ.
നിങ്കെ പിശാശ് എന്നെ തകപ്പൻ മക്കതാൻ; നിങ്കെ തകപ്പൻ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് നിങ്കെ ആശിക്കിനെ. അവൻ മുതയിരുന്തേ കുലകാറനായ് ഇരുന്തെ; അവനേത്തിൽ ചത്തിയം നാപ്പോയനാലെ ചത്തിയത്തിൽ നിലെ നിൽക്കിനതുമില്ലെ. അവൻ നരിയെ ചൊന്നവോളെ ചൊന്തെ പാശേൽ നുൺ എടുത്തു ചൊന്നെ; അവൻ നരിയെ ചൊന്നാളും അത്തിലെ തകപ്പനും താൻ.
അത്തുക്ക് അരിശുകപ്പടിളതില്ലെ; ഉരുമൻ കൂടി വെളിച്ചത്തിലെ തൂതൻ വേശമിടിനതാനെ.
അന്നേരം നിങ്കെ ഇവ്വുലകത്തിലെ മാനടവൻ പിശയ്ക്കുമവോലെ പാപത്തിൽ പിശയ്ക്കുമെ; കാൺമ്പേക്ക് കൂടാത്തെ ഉലകത്തിലെ അതികാരിയാനെ പിശാശെ പാലിച്ചു നടക്കുമവേരാതാൻ നിങ്കെ; അവൻ താൻ ചൊല്ലുക്ക് നടകാത്തവേരാ ഇടേൽ ഇപ്പെ അശേനെ ആത്തുമാവ്.
തെയ്വ വശനത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതുവോലെ, “തായ് തന്തേരുകാട്ടിൽ നുൺ കിടച്ചെ ഉടമ്പ് പുല്ലുവോലേം അത്തിലെ ചുകം പൂവുവോലേംതാൻ; പുൽ ഉലന്ത് പോകേം പൂവ് ഉലുമ്പി പോകേം ചെയ്യിനവോലെ ഇം ഉടമ്പും അത്തിലെ ചുകമും നാതയായ് മണ്ടും.
നങ്കെ തെയ്വത്തിലെ മക്കെ ഒണ്ണും തെയ്വമെ തിക്കിനാത്തെ ഇവ്വുലകത്തിലെ മാനടവൻ ബൂറാ കുറുപ്പുനാത്തവനുക്ക് അടിമയാ കിടക്കിനെ ഒണ്ണും നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.
പൂമിനാടെ ബൂറാ ചത്തിയത്തിൽ നുൺ അലക്കശ്ശിക്കിനെ പിശാശും ഉരുമനുമാനെ വൻശർപ്പമാനെ പാമ്പാം അവൻ തൂതരുകാടാം മേലോകത്തിൽ നുൺ തള്ളി പൂമീക്ക് ഒറിഞ്ചെ.
ഏൻ കണ്ടെ ചീവാതി പുള്ളിപ്പുലീക്കൊത്തതും അത്തിലെ കാൽ കരളീലതുവോലത്തതും വായ് വന്ത് ശിങ്കത്തിലെ വായ് വോലേം ഇരുന്തെ. അത്തുക്ക് വൻശർപ്പം ഉടയാ ചക്കിതിയാം പതവിയാം വലിയെ അതികാരമാം കൊടുത്തെ.
തെയ്വ മക്കളും മത്തും പടേവെട്ടി അവറളെ തോൽവി അടയെ വയ്പ്പേക്കും അത്തുക്ക് അതികാരം കിടച്ചെ; എല്ലാ ചാതീക്കും വർളാട്ടുക്കും പാശേക്കും കൂട്ടത്തുകാക്കും മേൽ അതികാരം കിടച്ചെ.