39 ഏശു അവേകാക്ക് പോയി നോവുകാൽ അവളെ വുട്ട് മണ്ട് ഒൺ തിട്ടമിട്ടെ; അപ്പണേ അം നോവ് അവളെ വുട്ടുപോയെ; അന്നേരമേ അവെ എന്തി അവറാത്തുക്കു പമ്പുലമെ ചെയ്യെ.
അത്തുക്ക് പുറകോട് ഏശുവും ശിശിയരും എകൂതാ പള്ളീൽ നുൺ ഉറയ്ങ്കി ആക്കോവും ഓകന്നാനും മത്തും അന്തിരയോശും ശീമോൻലാം കൂരേക്ക് വന്തെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ബുറീനെ ഇര്; അവനെ വുട്ടുപോ” ഒൺ തിട്ടമിട്ടവോളെ മുനി അവനെ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് നടുവെ തള്ളി ഇട്ട് അമ്പാളുക്ക് നാശമൊണ്ണും ചെയ്യാതെ അവനെ വുട്ടുപോയെ.
“നീ തെയ്വ മകനാനെ കിരിശ്ത്തു” ഒൺ ചൊല്ലികിടന്ത് മുനി പുടിച്ചവേരാളേത്തിൽ നുൺ മുനികാട് കതറി കൂവി വുട്ടുപോയെ. അവൻ തെയ്വത്തിലെ കിരിശ്ത്തു താൻ ഒൺ മുനികാട്ടുക്ക് തിക്കിനൊള്ളനാലെ കുരവുടുവകൂടി വുടാതെ അവറളെ മുടുക്കി വുട്ടെ.
അന്നേരം ഏശുവിലെ ശിശിയരുകാട് അവൻകാൽ വന്ത്, “എശമാനനേ, എശമാനനേ, എങ്കെ മുയ്ങ്കി നാശമാകേക്ക് പോനെ” ഒൺ ചൊല്ലി അവനെ അയപ്പിയെ. ഏശു എന്തി കാത്തുകാക്കും അലേകാക്കും തിട്ടമിട്ടതും അതുകാട് അലാതിയാ നുണ്ണെ.