25 “ഏൻ നിച്ചമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറനാനെ ഏലിയാവ് പിശച്ചിരുന്തവോളെ മൂണ്ട്രെ വരിയം വാനം അടഞ്ചി അം രാച്ചമൊത്തേ ചരിയാനെ പഞ്ചെ പട്ടിണി ഒണ്ടായവോളെ ഇശ്രവേലിൽ കനേകം തൂക്കാലിച്ചികെ ഇരുന്തെ.
എൻ അണെ എനക്ക് പിരിയമൊള്ളതുവോലെ എന്താം ചെയ്കേക്ക് അതികാരമില്ലയീ? അതോ, ഏൻ നൽമെ ചെയ്യിനനാലെ നിനക്ക് പുറണിയീ?’
അന്നേരം ഏശു തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ പിരിയമോറി ചൊല്ലിയത്, “മേലോകത്തുക്കും പൂമീക്കും കരുത്താവാനെ എൻ തകപ്പനേ, നീ അറിവാളികേക്കും പടിപ്പൊള്ളവേരാക്കും ഇം കാരിയങ്കാടെ മറച്ച് വയ്ക്കുകേം കുഞ്ചിക്കാട്ടുക്ക് വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യെ. അന്താൻ തകപ്പനേ, ഇകനെ ചെയ്വെ നിനക്ക് പിരിയമൊണ്ടായനാലെ ഏൻ നിന്നെ മകിമപ്പടുത്തിനെ.”
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വം മോശേകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “ആരുകാൽ ഏൻ പിരിയമാ ഇരുക്കിനതോ അവറകാക്ക് ഏൻ കനിവെ കാട്ടും” ഒൺതാനെ?
ഒണ്ണാ തെയ്വത്തുകാക്ക് അകനെ കേൾവിയെ കോപ്പേക്ക് ചുണെ ഒള്ളത് ആരുക്ക്? എന്തൊണ്ണാ ഇത് ഒരു ഏനം തന്നെ കരുവെ പുടിച്ചാകാൽ “നീ എന്നെ ഇകനെ കരുവപ്പുടിച്ചത് എന്തുക്ക്?” ഒൺ കേൾവിയെ കോക്കിനവോലതാൻ.
മട്ടുമില്ലെ കിരിശ്ത്തുവിൽ മിന്നമേ ആശെ വച്ചിരുന്തെ എകൂതരാനെ നങ്കെ അവൻ നാമത്തുക്ക് മകത്തമെ കൊടുക്കാം.
അവൻ ചെയ് ഓയ്പ്പേക്ക് എടുത്തിരുന്തെ തീരുമാനമാനെ കിരിശ്ത്തുവെചൊല്ലിയൊള്ളെ അം മറുമം തെയ്വം എങ്കാക്ക് വെളിവായ്ക്കി തന്തെ.
ഏലിയാവും നങ്കവോലത്തെ പുശു മനിശൻതാൻ; മശെ പെയ്യാതിരുപ്പേക്ക് ഉറപ്പോടെ അവൻ തെയ്വത്തുകാൽ വായാതിയെ; മൂണുവരിയമും ആറു മാശമും അം തേശത്തിൽ മശെ പെയ്യതില്ലെ.
തങ്കെ പലകേൽ പാടിനെ കാലത്തിൽ മശെ പെയ്യാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി വാനമെ അടച്ചാവേക്ക് ചേരാക്ക് അതികാരം ഒണ്ട്. തണ്ണിയെ ഇലത്തമാക്കേക്കും നിനയ്ക്കിനവോളയെല്ലാം എല്ലാ ചീക്കുനാലേം പൂമിയെ തണ്ടനേ ചെയ്കേക്ക് അതികാരം അവറാത്തുക്ക് ഒള്ളെ.