23 ഉടയാക്ക് മുപ്പത് വരിയമായവോളെ ഏശു പൊതുവാ നല്ലെ ചേതീലെ വേലെ തുടയ്ങ്കെ. അവൻ ഓശേപ്പ് മകൻ ഒൺ മാനടവൻ നിനച്ചെ. ഓശേപ്പ് കേലി മകൻ,
അബുറാകാം മകനാനെ താവീത് മകൻ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ വർളാട് ഇകനതാൻ:
ആക്കോവ് മറിയാ ആണാനെ ഓശേപ്പെ പുറക്കെ വച്ചെ. അപ്പിണിൽ നുൺതാൻ കിരിശ്ത്തു ഒൺ പേരൊള്ളെ ഏശു പുറന്തത്.
ഇശ്ശായ് താവീത് രാശാവെ പുറക്കെ വച്ചെ; മിന്നേ ഊരിയാവുക്ക് പെണ്ണായിരുന്തെ ബെത്ശേബാവിൽ താവീത് ശലോമോനെ പുറക്കെ വച്ചെ;
ചെൻ അം ആശാരി മകൻ താനേ? ചെൻ തള്ളെ മറിയാ ഒണ്ണാതാനേ? ചെൻ തമ്പിയേര് ആക്കോവ്, ഓശേ, ശീമോൻ, ഊതാശ് ഒണ്ണവേരാതാനേ?
“തെയ്വ രാച്ചം നിങ്കാക്ക് കിട്ടെ വന്തേയനാലെ നിങ്കെ ചെയ്നടക്കിനെ പാപമെ വീയൊറിഞ്ച് മനം തിരുമ്പോണും” ഒൺ അണ്ണേക്കിരുന്ത് ഏശു മുതെയാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
ചെൻ അം ആശാരിതാനെ? അം മറിയാവ് ഒൺ ചൊന്നാ മകനും ആക്കോവ്, ഓശേ, ഊതാശ്, ശീമോൻ ഒൺ ചൊന്നവേരാ തമ്മേനും താനേ? ചെൻ പെയ്ങ്കാമാരും നങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കിനതാനേ?” ഒൺ ചൊല്ലി അവറെ അവനെ ഒറിഞ്ച് പോട്ടെ.
അവറെ അവനെ കണ്ടവോളെ അരിശുകപ്പട്ടോൺ അവൻ തള്ളെ അവൻകാക്ക്, “മകനേ, നീ എങ്കകാൽ ഇകനെ ചെയ്യത് എന്തുക്ക്? നിൻ നിന്താരും ഏനും നിന്നെ കാണാത്തനാലെ ചരിയാനത്തിൽ വരുത്തപ്പട്ട് തേടി നടന്തെ.”
എലിയാക്കീം മെലിയാവ് മകൻ, മെലിയാവ് മെന്നാ മകൻ, മെന്നാ മത്താത്ത് മകൻ, മത്താത്ത് നാതാൻ മകൻ, നാതാൻ താവീത് മകൻ, താവീത് ഇശ്ശായ് മകൻ,
അവൻ വായിൽ നുൺ പുറപ്പട്ടെ അരുമയാനെ പേച്ചെ കേട്ടവേരായെല്ലാം ഒത്തേ അരിശുകമായിരുന്ത് അവനെ പെരുമപ്പടുത്തി “ചെൻ അം ഓശേപ്പ് മകൻ താനേ?” ഒൺ കേട്ടെ.
പിലിപ്പോശ് നതാനിയേലെ കണ്ടാലെ അവൻകാക്ക്, “മോശേലെ നായപുറമാണത്തിലും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ പൊത്തകങ്കാട്ടിലും എളുതി വച്ചിരുക്കിനെ ഓശേപ്പു മകനാനെ നശരത്തുകാറൻ ഏശുവെ എങ്കെ കണ്ടു പുടിച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“ചെൻ ഓശേപ്പ് മകൻ ഏശു താനെ? ചെൻ തള്ളയാം തന്താരാം നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ? ‘ഏൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്താതാൻ’ ഒൺ ചൊൽകേക്ക് ചെന്നുക്ക് എകനെ മുടിയും?”
പിരിയമാനെ തെയോപിലോശേ, ഏശു ഉടയാ വേലേ തുടയ്ങ്കെ നാൾ ഇരുന്ത് തെയ്വം ഏശുവെ മേലോകത്തുക്ക് എടുക്കിനതുവരേക്ക് ഏശു ചെയ് പടിയ്ക്കെ വച്ചെ എല്ലാ കാരിയമാം ഏൻ ഇത്തുക്കുമിന്നേ എളുതിയെ കായിതത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ?