22 തെയ്വ ആത്തുമാവ് പുറാവോലെ അവനേത്തിൽ ഉറങ്കിവന്തെ, “നീ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻതാൻ; നിന്നിലേൻ പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ” ഒൺ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഒരു ചത്തമാം കേട്ടെ.
“ഇതി, ഏൻ പുറിച്ചെടുത്തെ എൻ പണ്ണക്കാറൻ. എൻ ഇതയം പിരിയപ്പടിനവനും എനക്ക് ആത്തിരമായിരുക്കിനവനും; ഏൻ എൻ ആത്തുമാവെ അവനേത്തിൽ കടത്തി വുടുക്കും; അവൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാക്ക് എൻ നീതിയെ ചൊല്ലികൊടുക്കും.
അവൻ കുരവുട്ട് ഇരുന്തവോളെ ഒരു വെൺ മഞ്ചി വന്ത് അവറളെ മൂടിയെ; മഞ്ചീൽ നുൺ, “ചെൻ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻ. ചെന്നിൽ ഏൻ പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ; ചെൻ ചൊല്ലുക്ക് ചെവിയെ കൊടിൻ” ഒണ്ണെ ഒരു ചത്തം ഒണ്ടായെ.
അവൻ തെയ്വത്തുകാൽ ഉടയാളെ ഒപ്പണയ്ക്കിനെ; തെയ്വത്തുക്ക് ചെന്നേത്തിൽ ആതരവിരുന്താ ഇപ്പെ വുടുതലെ കൊടുക്കട്ടെ; എന്തൊണ്ണാ ‘ഏൻ തെയ്വ മകൻ’ ഒൺ അവൻ ചൊല്ലിയതാനെ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ ഏശു കെലീലേൽ നുൺ ഓകന്നാൻ കയ്യിൽ രാടിപിരാടുകേക്ക് ഓർത്താൻ ആത്തോരത്തിൽ വന്തെ.
ഏശു രാടിപിരാടിയോഞ്ച് തണ്ണീൽ നുൺ ഓറിയവോളയേ വാനം തുറന്ത് തെയ്വ ആത്തുമാവ് പുറാവോലെ അവൻ മെപ്പുക്ക് വന്തുറങ്കിനതെ കണ്ടെ.
“ചെൻ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻതാൻ; ചെന്നേത്തിൽ ഏൻ പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ” ഒൺ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഒരു ചത്തമാം കേട്ടെ.
അന്നേരമേ, “നീ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻതാൻ; നിന്നിലേൻ പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ” ഒൺ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഒരു ചത്തമാം കേട്ടെ.
അന്നാ ഏശു കെലീലേലെ നശരത്തിൽ നുൺ ഓകന്നാൻകാക്ക് വന്ത് ഓർത്താൻ ആത്തോരത്തിൽ അവൻ കയ്യിൽ നുണ്ണും രാടിപിരാടിയെ.
അന്നേരമേ മഞ്ചി വന്ത് അവറളെ മൂടിയതും, “ചെൻ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻ, ചെൻ ചൊല്ലുക്ക് ചെവിയെ കൊടിൻ” ഒൺ കുരവുട്ടെ ചത്തം കേട്ടെ.
“മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തം; പൂമീൽ തെയ്വത്തിലെ നൽമെ കിടച്ചവേരാക്ക് നിമതി.”
പിന്നെ അവറകാൽ, “നിങ്കെ കേട്ടെ ഇം വശനം ഉണ്ണേക്ക് അത്തിലെ നിലമേൽ നടന്തിരുക്കിനെ” ഒൺ ഏശു ചൊല്വേക്ക് തലവച്ചെ.
പിന്നെ ഓകന്നാൻ ചൊല്ലിയതെന്തൊണ്ണാ, “തെയ്വ ആത്തുമാവ് പുറാവോലെ വാനത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്ത് അവൻ മെപ്പിൽ ഇരുക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.
‘തകപ്പനേ, നിൻ നാമം മകിമപ്പടട്ടെ’” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അന്നേരം മേലോകത്തിൽ നുൺ, “ഏൻ മകിമപ്പടുത്തിയിരുക്കിനെ ഇനീം മകിമപ്പടുത്തും” ഒൺ ഒരു ഒച്ചെ ഒണ്ടായെ.
എന്നെ കടത്തിവുട്ടെ തകപ്പനേ എന്നചൊല്ലി ശാച്ചിയമെ ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ; നിങ്കെ ഇതുവരേക്ക് അവൻ ഒച്ചെ കേട്ടതുമില്ലെ അവൻ ഉരുവമെ കണ്ടതുമില്ലെ.
നശരായൻ ഏശുവെ തെയ്വം തെയ്വ ആത്തുമാവിലും ചക്കിതീലും അവിശേകമെ ചെയ്യെ; തെയ്വം അവൻ കൂട്ടത്തിലേ ഇരുന്തനാലെ അവൻ നൻമയെ ചെയ്യും; മുനി പുടിച്ചവേരാക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തും എല്ലാ പണ്ണേക്കും പോയെ.
എന്തുനാലയൊണ്ണാ അം തെയ്വം താൻ നങ്കാക്ക് ഇരുട്ടിലെ അതികാരത്തിൽ നുൺ വുടുതലെ തന്ത് ഉടയാക്ക് പുടിച്ചെ മകൻ രാച്ചത്തിൽ നങ്കളെ ആയ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനത്.
മനിശൻ വിലനാതെ ഒറിഞ്ചുപോട്ടതും ഒണ്ണാ തെയ്വ ഇടത്തിൽ മാനമും വിലയൊള്ളവനുമായ് പുറിച്ച് എടുത്തതും ഉശിരൊള്ളെ കല്ലുമായെ കരുത്താവായെ അം ഏശുവും മത്തും ചേന്ത്