2 കന്നാവും കയ്യപ്പാവും വലിയെ പൂയാരിയേരുകാടായ് ഇരുന്തവോളേം ശെക്കരിയാവ് മകനാനെ ഓകന്നാനുക്ക് മണൽ പെത്താരത്തിൽ വച്ചി തെയ്വത്തിലെ വെളിപ്പടുത്ത് കിടച്ചെ.
ഓകന്നാൻ ശിശിയരുകാട് തിരുമ്പി പോയോഞ്ച് ഏശു മാനടവൻകാക്ക് ഓകന്നാനെ ചൊല്ലി, “നിങ്കെ എന്തെ കാൺമ്പനേ മണൽ പെത്താരത്തുക്ക് പോയത്? കാത്ത് അടിച്ച് അക്കും ഇക്കും അശേനെ ഊറേയീ?
പിന്നെ വലിയെ വലിയെ പൂയാരിയേരുകാടും ചാതീ ശനത്തിലെ മൂപ്പരുകാടും വലിയെ പൂയാരി കയ്യപ്പാവ് കൊട്ടാരത്തിൽ വന്തു കൂടി,
പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ എശ്ശയ്യാവ് പൊത്തകത്തിൽ തെയ്വം ചൊല്ലിയത്, “ഏൻ നിനക്കുമിന്നേ ഒരാളെ വുടുക്കിനെ; അവൻ നിൻ വശിയെ നയമാക്കും.”
പുള്ളെ വളന്ത് അവൻ ആത്തുമാവിൽ ഉറച്ചെ. ഇശ്രവേൽ മക്കാക്ക് ഉടയാളമേ വെളിവാക്കിനത് വരേക്ക് മണൽ പെത്താരത്തിലേ പിശച്ചെ.
അത്തുക്ക് അവൻ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ എശ്ശയ്യാവ് ചൊല്ലിയതുവോലെ, “‘കരുത്താവിലെ വശീ ഒരുക്കിൻ’ ഒൺ മണൽ പെത്താരത്തിൽ വുളിച്ച് ചൊന്നാ ചത്തം ഏൻതാൻ” ഒൺ ഓകന്നാൻ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം കെട്ടി വച്ചിരുന്തെ ഏശുവെ കന്നാവ് വലിയെ പൂയാരിയാനെ കയ്യപ്പാവുകാക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.
വലിയെ പൂയാരി കന്നാവും കയ്യപ്പാ ഒണ്ണാളും ഓകന്നാനും അലക്ക്ശാന്തരും വലിയെ പൂയാരിയേര് ചാതിയാനിലവേരാ എല്ലാരും ഒണ്ടായെ.