12 അമ്പോളെ കരമെ പിരിക്കിനവേരാളും അവൻകാൽ രാടിപിരാടുകേക്ക് വന്ത്, “എശമാനനേ, എങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിളെ?” ഒൺ കേട്ടെ.
നിങ്കകാൽ ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനവൻകാൽ മട്ടും ആത്തിരമാ ഇരുന്താ തെയ്വം നിങ്കാക്ക് എകനെ കൂലിയെ തരും? കരമെ പിരിക്കിനവേരാളും അകനയേ ചെയ്യിനതാനെ?
ഒണ്ണാ കരമെ പിരിക്കിനാളോ തുലേൽ നുൺ മേലോകത്തുക്ക് നോക്കുകേക്ക് കൂടി തുനിയാതെ ചങ്കുക്കടിച്ച്, ‘തെയ്വമേ, ഇം പാപിയാനെ എൻകാൽ കനിവെ കാട്ടോണുമെ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അമ്പോളെ മാനടവൻകാട് അവൻകാക്ക്, “എങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിളെ?” ഒൺ കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് ഓകന്നാൻ, “നിങ്കകാൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനത്തുക്കും മീതേ ഒണ്ണാം എടുപ്പാനില്ലെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ ഏശു ചൊല്ലിയെ വാക്കുകാടെ കേട്ടവോളെ കരമെ പിരിക്കിനവേരാളും വോറൊള്ളാളുകേം ഓകന്നാൻ രാട്ടിപിരാട്ടുകെ ഏത്തെടുത്തതുനാലെ തെയ്വത്തിലെ വശി നീതിയൊള്ളത് ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇതെ കേട്ടതും അവറാത്തുക്കു ഉടവറെ ചങ്ക് നൊറുങ്കി പറന്തേയനാലെ പത്തിരോശുകാലും അങ്ക് ഇരുന്തെ അപ്പോശ്ത്തലരുകാലും, “മാളേ, എങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിളെ” ഒൺ കേട്ടെ.