10 അമ്പോളെ മാനടവൻകാട് അവൻകാക്ക്, “എങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിളെ?” ഒൺ കേട്ടെ.
അമ്പോളെ കരമെ പിരിക്കിനവേരാളും അവൻകാൽ രാടിപിരാടുകേക്ക് വന്ത്, “എശമാനനേ, എങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിളെ?” ഒൺ കേട്ടെ.
ചിലെ പടയാളികേം അവൻകാക്ക്, “എങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിളെ?” ഒൺ കേട്ടെ. ഓകന്നാൻ അവറകാൽ, “ആരളാം അലക്കശിക്കെ വച്ച് അണെ വാങ്കുവാനില്ലെ. ചതിവെ ചെയ്യാതേം ഒണ്ണാം പുടിയ്ങ്ക് എടാതേം നിങ്കാക്കൊള്ളെ കൂലി മതി ഒൺ നിനേൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പാപമെ വുട്ട് മനം തിരുമ്പിയേയെ ഒൺ കാട്ടുവേക്ക് തകുന്തെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിൻ. ‘അബുറാകാം എങ്കാക്ക് വലിയെ തമുത്തനായ് ഒള്ളെ’ ഒൺ നിനയ്പ്പാനില്ലെ; എന്തൊണ്ണാ ഇം കൽകാട്ടിൽ നുൺ അബുറാകാത്തുക്ക് മക്കളെ കൊടുക്കേക്ക് തെയ്വത്തുക്ക് മുടിയും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.”
പിന്നെ അവറളെ പുറത്തുക്ക് കുടത്താപ്പിലെ ഇകനെ കേട്ടെ, “എശമാൻമാരേ, എണ്ണെണ്ണേക്കുമാനെ പിശപ്പ് കിടയ്പ്പേക്ക് ഏൻ എന്തെ ചെയ്യിളെ?”
ഇതെ കേട്ടതും അവറാത്തുക്കു ഉടവറെ ചങ്ക് നൊറുങ്കി പറന്തേയനാലെ പത്തിരോശുകാലും അങ്ക് ഇരുന്തെ അപ്പോശ്ത്തലരുകാലും, “മാളേ, എങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിളെ” ഒൺ കേട്ടെ.
പത്തിരോശ് അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ പാപമെ നുറുത്തിയാച്ചെ ഒണ്ണത്തുക്കു മനശെ തിരുപ്പി ഒവ്വൊരുത്തനും ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ നാമത്തിൽ രാടിപിരാടോണും; അകനെ നിങ്കെ പാപത്തുക്ക് മന്നിപ്പ് കിടച്ചോകും; തെയ്വ ആത്തുമാവ് ഒണ്ണെ വരമും കിടയ്ക്കും.
നീ എന്തി പട്ടണത്തുക്ക് പോ; നീ എന്തെ ചെയ്യോണും ഒൺ അവുടെ വച്ച് നിൻകാക്ക് ചൊല്ലും” ഒൺ അവൻ ചൊല്ലിയെ.