51 കൂശാടിയവോളയേ അവൻ അവറളെ വുട്ട് മേലോകത്തുക്ക് ഓറി പോയെ.
ഇകനെ അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയവോളെ തെയ്വം കരുത്താവാനെ ഏശുവെ മേലോകത്തുക്ക് എടുത്താച്ചെ. അവൻ പോയാലെ തെയ്വം ഇരുക്കിനത്തുക്കു വലത്തക്കോടേ പോയിളച്ചെ. ശിശിയര് എല്ലാ ഇടത്തും പോയി നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ ഏശു അവറളെ ബെതാനിയാവുക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ടേയെ; അങ്കുവച്ച് അവൻ ഉടയാ കയ്യെ മീത്തുക്ക് പൊയ്ക്കി അവറളെ കൂശാടിയെ.
പിന്നെ അവറെ അവനെ കൊണ്ടാടി ചരിയാനത്തിൽ പിരിയമടഞ്ച് എരുശലേമുക്ക് തിരുമ്പി പോയെ.
അന്നേരം ഏശു അവേകാൽ, “എന്നെ തൊടുവാനില്ലെ, എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഇതുവരേക്കും തകപ്പൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോയതില്ലെ. നീ പോയ് എൻ ഇണങ്കരുകാൽ ‘ഏൻ എൻ തകപ്പനും നിങ്കെ തകപ്പനും എൻ തെയ്വമും നിങ്കെ തെയ്വമുമാനവൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോനെ’ ഒൺ ചൊല്ലിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇതെ കുരവുട്ടോഞ്ച് അവറെ നോക്കി നിക്കയിലേ ഏശുവെ മേലോകത്തുക്ക് തെയ്വം എടുത്താച്ചെ; അന്നേരമേ ഒരു മഞ്ചികുമി വന്തു അവനെ അവറെ കണ്ണുക്കു മില്ലോടുനുൺ മറച്ചാച്ചെ.
തെയ്വ മകിമേലെ തെളിച്ചമും അവൻ കുണത്തിലെ ഉരുവമും താൻ തെയ്വ മകൻ. അവൻ തെയ്വ ചക്കിതീലെ വശനത്താലെ ഉലകമെ ബൂറാ നിലെ നുറുത്തുകേം മനിശെ മാനടവൻകാടെ ഉടവുറെ പാപത്തിൽ നുൺ ചുത്തമായ്ക്കോഞ്ച് മീത് തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കുകേം ചെയ്യിനെ.
അതുനാലെ തെയ്വ മകനാനെ ഏശു മേലോകത്തിൽ തെയ്വത്തുകാക്ക് കടന്തു പോയെ ഒരു വലിയെ പൂയാരി നങ്കാക്ക് ഒള്ളനാലെ നങ്കെ ഏത്തു ചൊന്നെ നങ്കെ നമ്പിക്കെ ഉറുക്കമായ് പുടിച്ചോകോണും.