47 മനം തിരുപ്പിളതപ്പത്തീം പാപത്തുക്ക് മന്നിപ്പ് കിടക്കിനതപ്പത്തീം എരുശലേമിലിരുന്ത് ഉലകത്തിലെ മാനടവൻകാൽ ബൂറാ അവൻ നാമത്തിൽ വുളിച്ച് ചൊല്ലോണുമൊൺ എളുതിയിരുക്കിനെ.
അതുനാലെ നിങ്കെ പുറപ്പെട്ട് ചാതീ ശനങ്കാടെ ബൂറാ ശിശിയരുകാടാക്കിൻ. അവറളെ തകപ്പനിലേം മകനിലേം തെയ്വ ആത്തുമാവിലേം നാമത്തിൽ രാട്ടിപിരാട്ടുകേം ഏൻ നിങ്കകാൽ കൽപ്പനയിട്ടതുകാടെ പാലിക്കിളെ നിലമേൽ ഉവതേശമെ കൊടുക്കുകേം ചെയ്യിൻ; ഏനോ ഉലകത്തിലെ കടശി നാ വരേക്ക് എല്ലാ നാളും നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഒണ്ട്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“തെയ്വ രാച്ചം നിങ്കാക്ക് കിട്ടെ വന്തേയനാലെ നിങ്കെ ചെയ്നടക്കിനെ പാപമെ വുട്ടൊറിഞ്ച് മനം തിരുമ്പോണും” ഒൺ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
“എരുശലേമേ, എരുശലേമേ, നീ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളെ കൊൽകേം തെയ്വം നിൻകാക്ക് കടത്തി വുട്ടവേരാളെ കല്ലെ ഒറീകേം ചെയ്യിനവളേ, കോശി ഉടയാ കുഞ്ചികാടെ ഉറകടീൽ ഓമ്പിനവോലെ നിൻ മക്കളെ അരുവണയ്പ്പേക്ക് എനക്ക് എത്തിനെ വട്ടം മനശിരുന്തെ; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് അത്തുക്ക് മനശ് നാപ്പോയെ.
അവനെ നമ്പി വരിനവൻ ആരെല്ലാമോ അവനുക്കെല്ലാം ഏശു നാമത്തിൽ പാപത്തുക്ക് മന്നിപ്പ് കിടയ്ക്കുമൊൺ എല്ലാ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളും ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.”
അവറെ ഇതെ കേട്ടതും ബുറീനെ ഇരുന്തെ. “എകൂതരല്ലാത്തെ എല്ലാ മനിശെ മാനടവനുക്കും എണ്ണെണ്ണേക്കുമാനെ നൽ പിശപ്പ് കിടയ്പ്പച്ചൂട്ടി മനം തിരുമ്പുകേക്കൊള്ളെ അവശിരം കിടച്ചേയതേ” ഒൺ ചൊല്ലി തെയ്വമെ പാടി കുമിടെ വായ്ങ്കെ.
അന്നേരം പവുലോശും ബർന്നബാശും ചുണയാ എകൂതരുകാക്ക്, മിന്നേ നിങ്കകാൽ താൻ തെയ്വ വശനമെ ചൊല്ലവേണ്ടിയിരുന്തത്; ഒണ്ണാ നിങ്കെ അതെ ഏത്തെടാതെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമിരുക്കിനെ പിശപ്പിൽ നുൺ നിങ്കെ നിങ്കളമേ ഓകം നാത്തവേരാ ആയ്ക്കാച്ചെ; അതുനാലെ ഇനി എങ്കെ എകൂതരല്ലാത്തെ മാനടവൻ ഇടേൽ തെയ്വ വശനമെ ചൊൽവെ മണ്ണെ.
പത്തിരോശ് അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ പാപമെ നുറുത്തിയാച്ചെ ഒണ്ണത്തുക്കു മനശെ തിരുപ്പി ഒവ്വൊരുത്തനും ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ നാമത്തിൽ രാടിപിരാടോണും; അകനെ നിങ്കെ പാപത്തുക്ക് മന്നിപ്പ് കിടച്ചോകും; തെയ്വ ആത്തുമാവ് ഒണ്ണെ വരമും കിടയ്ക്കും.
പാപമെ വുട്ട് തെയ്വത്തുകാക്ക് തിരുമ്പി നങ്കെ കരുത്താവ് ഏശുകിരിശ്തുവുകാൽ നമ്പിക്കെ വയ്യിൻ ഒൺ എകൂതരുകാലും എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാലും കൂടി കട്ടായമാ ചൊല്ലിയത് നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
നീ അവറെ കണ്ണെ തുറന്ത് ഇരുട്ടിലിരുന്ത് വെളിച്ചത്തുക്കും പിശാശ് ചക്കിതീൽ ഇരുന്ത് തെയ്വത്തുകാക്കും കുടക്കോണും. അകനെ അവറെ നമ്പുനനാലെ അവറെ പാപമെ മന്നിച്ച് തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തെ മാനടവൻ ഇടേൽ അവറെ അവകാശം അവറാത്തുക്ക് കിടയ്ക്കും.”
പാപമെ വുട്ടാപ്പിലെ തെയ്വത്തുകാക്ക് തിരുമ്പുകേക്കും പാപമെ വുട്ടാച്ചെ ഒണ്ണത്തുക്ക് അടകാളമാ അത്തുക്കൊത്തവോലെ ചെയ്യോണുമൊണ്ണും മുതയാ തെമശ്ക്കോശിലവേരാകാക്കും പിന്നെ എരുശലേമിലവേരാകാക്കും എകൂതിയാവിലെ എല്ലാ പണ്ണേലും പിശയ്ക്കിനെ എകൂതരുകാലും എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാലും ഏൻ പോയ് ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ “തെയ്വത്തുകാലെ ഇം രച്ചേലെ ചേതി എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാക്ക് കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ; അവറെ അതെ കോക്കും ഒൺ നിങ്കെ അറിയോണും”. ഇകനെ പവുലോശ് ചൊല്ലി നുറുത്തിയെ.
അതുനാലെ തെയ്വം നിങ്കെ പാപമെ മന്നിക്കിളത്തുക്ക് മനം തിരുമ്പിൻ; അകനയൊണ്ണാ
വോറാരിലും രച്ചെ ഇല്ലെ; നങ്കാക്ക് രച്ചെ കിടയ്പ്പേക്ക് വാനത്തുക്ക് കീളെ മനിശെ മാനടവനിടേൽ കിടച്ചെ വോറൊരു നാമമും ഇല്ലെ.
ഇശ്രവേലിലവേരാ ഉടവനുടവൻ പാപമെ വുട്ട് മനമെ തിരുപ്പുകേക്കും അവറെ പാപത്തുക്ക് മന്നിപ്പ് കിടയ്പ്പേക്കുംചൂട്ടി ഏശുവെ നങ്കാക്ക് തലവനായും രച്ചകനായും തെയ്വം ഉടയാക്ക് വലത്തക്കോട് ആയ്ക്കിവച്ചിരുക്കിനെ.
അതുമട്ടുമില്ലെ നായപുറമാണം കിടച്ചവോളെ ചൊല്ലെ പാലിയാത്തെ നിലമേം പാപമും നങ്കളിൽ പെരികി പെരികി വന്തെ; ഒണ്ണിരുന്താലും തെയ്വം കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുനാലെ നങ്കകാൽ അവനിലെ എപ്പേരുപ്പട്ടെ ഇരക്കമാം കാട്ടിയെ.
എന്തൊണ്ണാ ഉടയാക്ക് പുടിച്ചെ മകനിൽ നങ്കാക്ക് മത്തം തന്തെ ഇം എപ്പേരുപ്പട്ടെ ഇരക്കം നാലെ നങ്കെ തെയ്വത്തുക്ക് ചോത്തിരമെ ചൊല്ലോണും.
തെയ്വ മക്കളിൽ ഏൻ അപ്പുറാണി ഒണ്ണിരുന്താലും കിരിശ്ത്തുവുകാലെ എണ്ണി തിട്ടമാക്കുകേക്ക് കൂടാത്തെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമപത്തിയൊള്ളെ അം നല്ലെ ചേതിയെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ ചൊൽകേക്കൊള്ളെ പതവിയെ തെയ്വം എനക്ക് തന്തെ.
എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കുചൂട്ടി അവൻ വച്ചിരുന്തെ മേൻമയാനതും മകത്തമാനതുമാനെ ഇം മറുമം ഉടയാ ആളുകേക്ക് വെളിപ്പടുത്തുകേക്ക് തെയ്വം തീരുമാനമിട്ടെ; ഇം രകശിയം നിങ്കളിലൊള്ളെ കിരിശ്ത്തുവേതാൻ; അവൻ മട്ടുംതാൻ നങ്കെ മകത്തത്തുക്കൊള്ളെ ഒരേയൊരു ആശെ.
എൻ കുഞ്ചിക്കാടേ, അവൻ നാമത്തിൽ നിങ്കെ പാപത്തുക്ക് മന്നിപ്പ് കിടച്ചിരുക്കിനനാലെ ഏൻ ഇതെ നിങ്കാക്ക് എളുതിനെ.