41 അവറാത്തുക്ക് ചരിയാനെ പിരിയം കനത്ത് നമ്പുകേക്ക് കൂടാതെ തിക്കിമുട്ടലാ അരിശുകപ്പട്ട് നുണ്ണവോളെ “തിൻബേക്ക് എന്തൊണ്ണാലും നിങ്കകാൽ ഒള്ളതീ?” ഒൺ അവൻ അവറകാൽ കേട്ടെ.
ഇതെ അവറളും തിരുമ്പി പോയോൺ അങ്ക് ഇരുന്തവേരാകാൽ ചൊല്ലിയത്തുക്ക് അതാം അവറെ നമ്പിയതില്ലെ.
അത്തുക്ക് പുറകോട് ശിശിയര് പതിനൊണ്ണാളും തുണ്ണിരുന്തവോളെ ഏശു അവറാത്തുക്കു മില്ലോട്ടുക്ക് വന്തെ. ഉശിരോറി എന്തി വന്തോഞ്ച് തന്നെ കണ്ടത് ചരിതാൻ ഒണ്ണതെ നമ്പാതെ ഇരുന്തനാലെ അവറകാക്ക് പിണയ്ങ്കെ.
പിന്നെ അവറകാൽ ഇരുന്തെ മീനാം അകനയേ വായാതി ശിശിയരുകാൽ കൊടുത്തെ.
ഒണ്ണാ അം പെണ്ണാകാട് ചൊല്ലിയത് വിൺവാക്ക് ഒൺ തോണതുനാലെ അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് അതെ നമ്പിയതില്ലെ.
ഇകനെ ചൊല്ലി അവൻ അവറാത്തുക്ക് ഉടയാ കയ്യാം കാലാം കാട്ടി കൊടുത്തെ.
അവറെ അവനുക്ക് ചുട്ടെ മീനിലെ ഒരു കശണമാം (തേൻ കട്ടയാം) കൊടുത്തെ.
അതുവോലെ ഇപ്പെ നിങ്കാക്ക് കവലെ ഒണ്ട്; ഒണ്ണാ ഏൻ നിങ്കളെ പിന്നേം കാണും അന്നേരം നിങ്കെ പിരിയമടയും; അം പിരിയമെ നിങ്കളിൽ നുൺ എടുത്തൊറീകേക്ക് ആരുനാലേം മുടിയാത്ത്.
അന്നേരം ഏശു അവറാത്തുകാൽ, “ഇണങ്കരേ, നിങ്കാക്ക് മീൻ വല്ലതുകാടും കിടച്ചതീ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവറെ, “ഇല്ലെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
പത്തിരോശ് ചത്തം അപ്പണേ അവേക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായതും പിരിയമോറിയാലെ വാതലെ തുറകാതയേ അകത്തുക്ക് ഓടി പോയാലെ, പത്തിരോശ് വാതലുകാൽ വന്ത് നിക്കിനെ ഒൺ അവെ വെളിയേത്തിയ.