9 ഒവ്വൊരു കാരിയങ്കാടെ കെരോതാവ് കേട്ടുകിട്ടേ ഇരുന്തപ്പണും ഏശു അത്തുക്കൊണ്ണും വതിലെ കൊടാതെ ബുറീനെ നുണ്ണെ.
ഒണ്ണാ വലിയെ വലിയെ പൂയാരിയേരും മൂപ്പരുകാടും ചൊല്ലിയെ കുത്തത്തുക്ക് അവൻ വതിലെ ഒണ്ണാം ചൊല്ലിയതില്ലെ.
ഒണ്ണാ ഏശു ഒരു വാക്കുക്കും വതിലെ കൊടാതെ ഇരുന്തനാലെ നാട്ടുമന്നൻ ചരിയാനത്തിൽ അരിശുകപ്പട്ടെ.
ചുത്തമാനതെ നായ്കാട്ടുക്ക് കൊടാതേൻ; അതുകാട് തിരുമ്പി നിങ്കളെ നാശമാക്കേക്ക് വരും; നിങ്കകാലെ വിലയൊള്ളെ മുത്തുകാടെ പണ്ണീക്ക് മില്ലോട് ഇടുവാനുമില്ലെ; അതുകാട് കാലിൽ അതെ മെതിക്കേം ചെയ്യും.
അപ്പണും ഏശു ഒണ്ണാം കുരവുട്ടതില്ലെ അത്തുക്ക് പീലാത്തോശ് ചരിയാനത്തിൽ അരിശുകപ്പട്ടെ.
ഏശു അവറകാൽ, “നിങ്കെ പോയ് അം കുറുനരികാൽ ഏൻ ഉണ്ണേക്കും നാളയും മുനികാടെ ഉറയ്ക്കീം നോയാളികേക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തും മൂണാമതുനാ എൻ വേലെ ഓയ്ക്കുമൊണ്ണും ചൊല്ലിൻ.
വലിയെ പൂയാരിയേരും മതപണ്ടിതരുകാടും അവനെ ചൊല്ലി മതെ ചരിയാനത്തിൽ കുത്തമെ ചൊല്ലികിട്ടേ ഇരുന്തെ.
പിന്നെ അവൻ ചിത്താറേക്ക് തിരുമ്പി പോയെ. “നീ ഏടനുൺ വരിനെ?” ഒൺ ഏശുവുകാക്ക് കേട്ടെ; ഏശു അവൻകാക്ക് ഒരു വതിലാം ചൊല്ലിയതില്ലെ.
തിരുവെളുത്തിൽ അവൻ വാശിച്ചാൻ ഇകനതാൻ, “അറുപ്പേക്കൊള്ളെ ആടവോലെ അവനെ കൊണ്ടേയെ; റോമമെ അറുക്കിനവേരാക്ക് മില്ലോട് ബുറീനെ നിക്കിനെ ആട്ടുക്കുഞ്ചിവോലെ അവൻ ഒണ്ണാം കുരവുടാതെ നുണ്ണെ.
ഉടയാളെ വെക്കമെ കെടുത്തിയപ്പണും അവൻ തിരുപ്പി വെക്കം കെടുത്താപ്പോയെ; അവൻ കറുമമടഞ്ചപ്പെ അവൻ തിരുപ്പി അരട്ടിയൊണ്ണും ചൊല്ലിയതില്ലെ. നീതിയോടെ വിതിക്കിനെ തെയ്വത്തുകാൽ ഉടയാളമേതാൻ ഒപ്പണയ്ക്കേം ചെയ്യത്.