43 അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഉണ്ണേക്ക് നീ ചത്തിയമാ എൻ കൂട്ടത്തിൽ പരുതീശാവിൽ ഇരുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അറന്തുപോയയാളെ തേടി കണ്ടു പുടിച്ച് കാപ്പാത്തുകേക്കുചൂട്ടി താൻ മനിശൻ മകൻ വന്തത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നയവൻ “ഏശുവേ, നീ രാശാവായ് വരിനവോളെ എന്നാം നിനച്ചോകോണുമെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏൻ പോയ് നിങ്കാക്കുചൂട്ടി ഇടമെ ഒരിയ്ക്കാ, ഏൻ ഇരുക്കിനെ ഇടത്തിൽ നിങ്കളും ഇരുക്കിളത്തുക്ക് ഏൻ തിരുമ്പി വന്തു എൻ കൂട്ടത്തിൽ നിങ്കളാം കൂട്ടി കൊണ്ടോകും.
“തകപ്പനേ, നീ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനവേരാ ഏൻ ഇരുക്കിനെ ഇടത്തിൽ എൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കേക്കും ഉലകം പടയ്ക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ നീ എൻകാൽ ആത്തിരമായ് ഇരുന്തനാലെ നീ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ മകത്തമെ കാൺമ്പേക്ക് ഏൻ ആശിക്കിനെ.
ഇകനെ നങ്കെ തയിരിയപ്പട്ട് ഉടമ്പവുട്ടു കരുത്താവു കൂട്ടത്തിൽ പിശപ്പേക്ക് ചരിയാനത്തിൽ ആശിക്കിനെ.
ഏൻ ഇം ഇരണ്ട് കാരിയത്തിൽ നെരുങ്കിനെ; ഇം ഉശിരെ വുട്ട് പുറിഞ്ച് കിരിശ്ത്തുവിലെ കൂട്ടത്തിൽ ചേന്തോകേക്ക് എനക്ക് എപ്പേരുപ്പട്ടെ ആശെ; അത് എത്തിനയോ നല്ലത്.
അതുനാലെ ഉടയാളേത്തിലിരുന്ത് തെയ്വത്തുകാക്ക് വരിനവേരാളെ എപ്പണും രച്ചിപ്പേക്ക് ഏശുവുക്ക് മുടിയും. എന്തുനാലയൊണ്ണാ അവറാത്തുക്കുചൂട്ടി തെയ്വത്തുകാൽ കെഞ്ചുകേക്ക് ഏശു എണ്ണേക്കും പിശയ്ക്കിനെ.
ആത്തുമാവ് ശവകാട്ടുകാൽ ചൊന്നതെ എന്തനേത്തൊൺ കോപ്പേക്ക് മനമൊള്ളവൻ കോക്കട്ടെ. വെറ്റി നേടിനവനുക്ക് ഏൻ തെയ്വത്തിലെ തോട്ടത്തിലെ ഉശിരൊള്ളെ മരത്തിലെ കനിയെ തിൻബേക്ക് കൊടുക്കും.”