41 നങ്കാക്ക് നായമാനെ തണ്ടനെ താൻ കിടച്ചിരുക്കിനത് ഒണ്ണാ ഇമ്പാൾ ഒരു കുത്തമാം ചെയ്യതില്ലയേ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പീലാത്തോശ് നായം വിതിക്കിനാൻ ഇരുന്തവോളെ അവൻ പെൺ ആളെ വുട്ട്, “അം നീതിമാൻ കാരിയത്തിൽ തലയിടാതെ; അവൻനാലെ ഏൻ നിനട്ട് റാവ് ഒരു കനാവെ കണ്ടെ; അം കനാത്തിൽ ഏൻ ചരിയാനത്തിൽ കറുമമടഞ്ചെ” ഒൺ ചൊല്ലെ വച്ചെ.
കുലവെ കനക്കിനതല്ലാതെ ഒണ്ണും നടകാത്തെ ഒൺ പീലാത്തോശ് കണ്ടാലെ തണ്ണിയെ എടുത്ത് മാനടവൻകാട് കാൺങ്കയെ കയ്യെ കശുവി, “ഇം നീതിമാൻ ചാവുക്ക് ഏൻ ഉത്തരവാതിയില്ലെ; നിങ്കതാൻ ഇം കാരിയത്തുക്ക് ഉത്തരവാതികെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“കുത്തം നാത്തെ ഒരു മനിശനെ കൊൽകേക്ക് ഏൻ കാട്ടി കൊടുത്തനാലെ പാപമെ ചെയ്യാച്ചെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. “അത്തുക്ക് എങ്കാക്കെന്ത്? നീയേ നിൻ കാരിയമെ നോയ്ക്കോ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
ശതാതിപനുക്കും ഏശുവെ കാവൽ കാത്തു നുണ്ണെ പടയാളികേക്കും അങ്ക് നടന്തെ പൂമി കുലുക്കമും നടമായെ കാരിയങ്കാടാം കണ്ടവോളെ ചരിയാനത്തിൽ അരണ്ട് “മെച്ചക്കമാ ചെൻ തെയ്വ മകൻതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇനിയൊരു കുത്തവാളി അവൻകാക്ക് കൂശോറി, “ഒരേ തണ്ടനെ കിടച്ചപ്പണും നീ തെയ്വമെ പേടിയാത്തതീ?
പിന്നയവൻ “ഏശുവേ, നീ രാശാവായ് വരിനവോളെ എന്നാം നിനച്ചോകോണുമെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നമ്പിക്കെ ഒള്ളവേരായാനെ നിങ്കകാൽ എങ്കെ പളകിയത് ചുത്തമായും നീതിയായും കുറനാതേം താൻ ഒണ്ണതെ നിങ്കാക്കും തെയ്വത്തുക്കും തിക്കിനൊള്ളെ.
അതുനാലെ തെയ്വത്തിലെ ചൊൽപ്പടീക്ക് എളിമയാ ഇരുക്കോണും; ഉരുമൻ ചൊൽപ്പടീക്ക് നടകാതെ എതിരാ നുണ്ണാ അവൻ നിങ്കളെ വുട്ട് ഓടിമണ്ടും.
ഒണ്ണാ കുത്തമും കുറേം നാത്തെ കിരിശ്ത്തു ഒണ്ണെ കുഞ്ചി ആട്ടിലെ ഇലത്തംനാലതാൻ ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
ഉടയാളെ വെക്കമെ കെടുത്തിയപ്പണും അവൻ തിരുപ്പി വെക്കം കെടുത്താപ്പോയെ; അവൻ കറുമമടഞ്ചപ്പെ അവൻ തിരുപ്പി അരട്ടിയൊണ്ണും ചൊല്ലിയതില്ലെ. നീതിയോടെ വിതിക്കിനെ തെയ്വത്തുകാൽ ഉടയാളമേതാൻ ഒപ്പണയ്ക്കേം ചെയ്യത്.