59 ഒരുവോളെ ഒരു മണിക്കൂർ ഓഞ്ചുകാണും വോറൊരാളുമേ, “ചെന്നും ഏശു കൂട്ടത്തിൽ ഒള്ളാതാൻ ചത്തിയം; ചെൻ കെലീലക്കാറൻ താനേ?” ഒൺ ഒത്തപ്പുടി നുണ്ണെ.
ഒണ്ണാ പത്തിരോശ്, “മനിശാ, നീ എന്തെ ചൊന്നതൊൺ എനക്ക് വുളങ്കിനതില്ലെ.” അവൻ ചൊല്ലിയിരുന്തവോളയെ പെട്ടൊൺ കോശി കൂവിയെ.
അവറെ അവേകാക്ക്, “നിനക്കുനേ കിരുക്കുതാൻ” ഒണ്ണെ; അത്തുക്ക് അവെ ഇല്ലെ, നരി നാത്തെ മെച്ചക്കമാതാൻ ഒൺ കട്ടായമാ ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് അവറെ അവൻ തൂതൻ താൻ ഒണ്ണെ.