57 ഒണ്ണാ പത്തിരോശ്, “പെൺ പുള്ളേ, എനക്ക് അവനെ തിക്കിലെ” ഒൺ പുറിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ ആരൊണ്ണാലും മനിശരുകാട്ടുക്ക് മില്ലോട് എന്നെ തളളി ചൊല്ലിയേ അവനെ മേലോകത്തിലെ എൻ തകപ്പനുക്ക് മില്ലോട് ഏനും തളളി ചൊല്ലും.
ഒണ്ണാ അവൻ, “നീ ചൊന്നത് എനക്ക് തിരിത്തിരമാകാത്തെ” ഒൺ എല്ലാരും കോക്കെ പുറിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ മനിശരുകാട്ടുക്ക് മില്ലോട് എന്നെ തള്ളി ചൊന്നവനെ തെയ്വ തൂതരുക്ക് മില്ലോടും തള്ളി ചൊല്ലും.
അവൻ തീയിലെ വെട്ടത്തുകാൽ ഇരുക്കിനതെ ഏവൽക്കാറത്തിയാനെ ഒരു പെൺപുള്ളെ കണ്ടാലെ അവനെ കുറിപ്പാ നോയ്ക്കി, “ഇമ്പാളും ഏശുവ് കൂട്ടത്തിൽ ഒള്ളാതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
കൊഞ്ചെ നേരമോഞ്ചതും അവനെ വോറൊരാ കണ്ടാലെ, “നീയും അവൻ കൂട്ടത്തിൽ നടന്താതാനെ?” ഒൺ കേട്ടെ. ഒണ്ണാ പത്തിരോശ്, “മനിശാ, അത് ഏൻ നാത്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ശീമോൻ പത്തിരോശ് തീയെ തൊറുത് നുണ്ണവോളെ, “നീ അവൻ ശിശിയൻതാനെ?” ഒൺ അവുടെ നുണ്ണെ ചിലെ ആളുകെ കേട്ടെ. “ഏനില്ലെ” ഒൺ അവൻ തിരുപ്പി ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് പത്തിരോശ്, “എന്നെ ഇല്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലി പിന്നേം ഏശുവെ പുറിച്ച് ചൊല്ലിയെ; അപ്പണേ കോശി കൂവിയെ.
അതുനാലെ തെയ്വം നിങ്കെ പാപമെ മന്നിക്കിളത്തുക്ക് മനം തിരുമ്പിൻ; അകനയൊണ്ണാ
നങ്കെ പാപമെ തുറന്ത് ചൊന്നതൊണ്ണാ അവൻ നങ്കെ പാപത്തുക്ക് മന്നിപ്പെ തന്ത് അനീതികാടെ ബൂറാ മാത്തുകേം വെടിപ്പാക്കേം ചെയ്യും. എന്തൊണ്ണാ തെയ്വം ഒരു വാക്കെ ചൊല്ലിയാ അതേവോലെ ചെയ്യിനാളും നീതിമാനും താൻ.