56 അവൻ തീയിലെ വെട്ടത്തുകാൽ ഇരുക്കിനതെ ഏവൽക്കാറത്തിയാനെ ഒരു പെൺപുള്ളെ കണ്ടാലെ അവനെ കുറിപ്പാ നോയ്ക്കി, “ഇമ്പാളും ഏശുവ് കൂട്ടത്തിൽ ഒള്ളാതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പത്തിരോശ് മുത്തത്തിൽ ഇരുന്തവോളെ, വലിയെ പൂയാരി ഏവൽക്കാറത്തിയേരിൽ ഒരാ വന്ത്, “നീയും കെലീലക്കാറനാനെ ഏശുവ് കൂട്ടത്തിൽ ഒണ്ടായതാനെ?” ഒൺ കേട്ടെ.
അന്തിയായവോളെ പന്നണ്ട് ശിശിയരും മത്തും ഏശു അങ്ക് വന്തെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ എന്തെ ചൊല്ലിയതൊണ്ണാ, “പെൺമ്പുള്ളയെ അലക്കശിക്കിനത് എന്തുക്ക്? അവെ എൻകാൽ നല്ലെ കാരിയമാതാനേ ചെയ്യത്.
പിന്നേം ഏശു ഉടയാ കയ്യെ അവൻ കൺകാൽ വച്ചാലെ വായാതിയതും അവൻ കൺ തുറന്ത് നയമാ കാൺമ്പയായെ.
അവറെ നടു മുത്തത്തിൽ തീയെ കൂട്ടി തൊറുതിരുന്തവോളെ പത്തിരോശും അവറെ കന്നേൽ ഇരുന്തെ.
ഒണ്ണാ പത്തിരോശ്, “പെൺ പുള്ളേ, എനക്ക് അവനെ തിക്കിലെ” ഒൺ പുറിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം അം പെൺമ്പുള്ളെ പത്തിരോശുകാൽ, “നീ ഇം മനിശൻ ശിശിയരുകാട്ടിൽ ഒരാതാനെ?” ഒൺ കേട്ടെ; അത്തുക്ക് അവൻ “ഏനില്ലെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.