55 അവറെ നടു മുത്തത്തിൽ തീയെ കൂട്ടി തൊറുതിരുന്തവോളെ പത്തിരോശും അവറെ കന്നേൽ ഇരുന്തെ.
പിന്നെ വലിയെ വലിയെ പൂയാരിയേരുകാടും ചാതീ ശനത്തിലെ മൂപ്പരുകാടും വലിയെ പൂയാരി കയ്യപ്പാവ് കൊട്ടാരത്തിൽ വന്തു കൂടി,
പിന്നയവൻ മനശ് നൊന്ത് കെവുനമാ വായാതിയെ; അന്നേരം അവനേത്തിൽ നുൺ വലിയെ വലിയെ ഇലത്തത്തുള്ളിവോലെ വൊക്കെ മണ്ണുക്ക് കൊട്ടിയെ.
അവൻ തീയിലെ വെട്ടത്തുകാൽ ഇരുക്കിനതെ ഏവൽക്കാറത്തിയാനെ ഒരു പെൺപുള്ളെ കണ്ടാലെ അവനെ കുറിപ്പാ നോയ്ക്കി, “ഇമ്പാളും ഏശുവ് കൂട്ടത്തിൽ ഒള്ളാതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നിങ്കെ നിങ്കളമേ ചതിവിൽ അകപ്പടുത്തുവാനില്ലെ. കെട്ടെ കൂട്ട് കെട്ടിൽ മനിശനിലെ നല്ലെ കുണം കെട്ടു പോനെ.