34 അത്തുക്ക് ഏശു, “പത്തിരോശേ, നിനക്ക് എന്നെ തിക്കിനാത്തെ ഒൺ മൂണ് വട്ടം പുറിച്ച് ചൊന്നത്തുക്ക് മിന്നേ ഉണ്ണേക്കു കോശി കൂവാത്ത് ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു പത്തിരോശുകാക്ക്, “ഉണ്ണേക്ക് റാവ് കോശി കൂവുളത്തുക്ക് മിന്നേ നീ എന്നെ മൂണ് വട്ടം പുറിച്ച് ചൊല്ലും ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിൻകാൽ ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം പത്തിരോശ്, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ അം മനിശനെ എനക്ക് തിക്കിനാത്തെ. ഏൻ ചൊന്നത് നരിയൊണ്ണാ തെയ്വം എനക്ക് തണ്ടനേ തരട്ടെ” ഒൺ പൊറുപൊറുക്കേക്ക് തുടയ്ങ്കെ. അപ്പണേ ഒരു ചാവൽ കോശി കൂവിയെ.
ഏശു പത്തിരോശുകാക്ക്, “ഉണ്ണേക്ക് റാവ് കോശി ഇരണ്ടു വട്ടം കൂവുളത്തുക്ക് മിന്നേ നീ മൂണ് വട്ടം എന്നെ പുറിച്ച് ചൊല്ലും ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒണ്ണെ.
അത്തുക്ക് പത്തിരോശ് ഏശുവുകാക്ക്, “കരുത്താവേ, ഏൻ നിൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുട്ടറേൽ കിടപ്പേക്കും ചാവേക്കും ഒരിയ്ങ്കി ഇരുക്കിനെ.”
പിന്നെ ഏശു ശിശിയരുകാൽ, “ഏൻ നിങ്കളെ പണെ പയ്യേം മാരാപ്പും ചെരുപ്പും നാതെ കടത്തിവുട്ടവോളെ എന്തൊണ്ണാലും കുറവ് നിങ്കാക്ക് ഒണ്ടായതീ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവറെ “ഒരു കുറവും ഒണ്ടായതില്ലെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അമ്പോളെ കരുത്താവ് തിരുമ്പി പത്തിരോശെ നോയ്ക്കെ, “ഉണ്ണേക്ക് കോശി കൂവുനത്തുക്ക് മിന്നേ നീ എന്നെ മൂണ് വട്ടം തിക്കിലെ ഒൺ പുറിച്ച് ചൊല്ലും” ഒൺ കരുത്താവ് ചൊല്ലിയെ പേച്ചെ പത്തിരോശ് നിനച്ചെ.
അന്നേരം ഏശു അവൻകാക്ക്, “ചത്തിയമാ നീ എനക്കുചൂട്ടി ഉശിരെ വുടുക്കുമീ? ഏൻ ചത്തിയമാ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ, കോശി കൂവുളത്തുക്ക് മിന്നേ നീ മൂണുവട്ടം എന്നെ പുറിച്ച് ചൊല്ലും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് പത്തിരോശ്, “എന്നെ ഇല്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലി പിന്നേം ഏശുവെ പുറിച്ച് ചൊല്ലിയെ; അപ്പണേ കോശി കൂവിയെ.