11 അങ്ക് പോയ് അം കൂരെ ഉടയാകാൽ, ‘ഏൻ എൻ ശിശിയരും മത്തും പെശകാ തിൻബേക്ക് ഇടം ഏടെ? ഒൺ എശമാനൻ കോക്കിനെ’ ഒൺ ചൊൽ.
നിങ്കകാൽ ആരൊണ്ണാലും എന്തയൊണ്ണാലും ചൊല്ലിയാ ‘കരുത്താവുക്ക് ഇതക്കൊണ്ടു തേവയൊള്ളെ’ ഒൺ ചൊല്ലിൻ; അപ്പണേ അതുകാടെ അവൻ കടത്തി വുടുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവനുക്ക് പുറകോടേ പോ; അവൻ ഏളെ കൂരേൽ ഓറിനതോ അം കൂരെ ഉടയാകാൽ, ‘എനക്ക് ശിശിയരും മത്തും പെശകാ തിൻബേക്ക് ഇടം ഏടെ ഒൺ എശമാനൻ കോക്കിനെ’ ഒൺ ചൊൽ.
‘ഇതെ നിങ്കെ എന്തുക്കു പിരിക്കിനെ’ ഒൺ ആരൊണ്ണാലും കേട്ടാ, ‘കരുത്താവുക്ക് ഇതുനാലെ തേവയൊള്ളെ’ ഒൺ ചൊല്ലിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് അവറെ, “കരുത്താവുക്ക് ഇതക്കൊണ്ട് തേവയൊള്ളെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവുടെ വന്തതും മീത്തുക്ക് നോയ്ക്കി, “ശക്കായിയേ, വേമാ ഉറങ്കി വര്; ഏൻ ഉണ്ണേക്ക് നിൻ കൂരേൽ ഇരുക്കിളതേതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് അവൻ, “നിങ്കെ പട്ടണത്തുക്ക് പോനവോളെ ഒരു മനിശൻ ഒരു കുടം തണ്ണിയെ ചിമ്പി നിങ്കാക്ക് മില്ലോടെ വരിനതെ കാണും; അവൻ ഓറിനെ കൂരേക്ക് നിങ്കളും പോനിൻ.
അന്നേരം അവൻ നയമാ ഒരിയ്ക്കെ ഒരു വൻ മാളികെ കാട്ടി തരും; അങ്ക് പെശകായെ ഒരുക്കിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇതെ ചൊല്ലിയോഞ്ച് അവെ തിരുമ്പി പോയ് ഉടയാ തവെ മറിയാവെ വുളിച്ച്, “എശമാനൻ ഇങ്ക് വന്തിരുക്കിനെ; നിന്നെ വുളിക്കിനെ” ഒൺ വോറാരും കോളാതെ ചൊല്ലിയെ.
ഏൻ വാതൽകാൽ വന്ത് മുട്ടിനെ; ആരൊണ്ണാലും എൻ കുരളെ കേട്ട് വാതലെ തുറന്താ ഏൻ അവൻകാക്ക് പോയ് അവനും മത്തും അവൻ ഏനും മത്തും തീനെ തിന്നും.