36 അതുനാലെ വരുകേക്കിരുക്കിനെ ഇം കാരിയങ്കാട്ടിൽ നുണ്ണും തപ്പിച്ചോകേക്കും മനിശനായ് വന്തെ തെയ്വ മകനുക്ക് മില്ലോട് നിക്കേക്കൊള്ളെ തിരാണി കിടപ്പേക്കുചൂട്ടി വായാതികിട്ട് എപ്പണും കെവുനമാ ഇരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നിങ്കെ കരുത്താവു ഏളെ നാളിൽ വരുമൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ കവുനമായിരിൻ.
കളവാണി വരിനെ നേരം ഇന്നതൊൺ കൂരക്കാറനുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായാ അവൻ അയന്തിരുക്കുകേം ഉടയാ കൂരയെ തുരക്കുകേക്ക് വുടാതിരുക്കുകേം ചെയ്യും ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
അകനെ നിങ്കെ നിനയാത്തെ നേരത്തിൽ മനിശൻ മകൻ വരിനനാലെ നിങ്കളും എപ്പണും ഒരിയ്ങ്കി ഇരിൻ.
അതുനാലെ നാളും നേരമും നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ ഉശാരാ ഇരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലി ഏശു നുറുത്തിയെ.
നിങ്കെ ചോതനേൽ അകപ്പട്ടോകാതിരുപ്പേക്ക് അയന്തിരുന്ത് വായാതിൻ; ആത്തുമാവ് ഒരുക്കമൊള്ളത് താൻ ഒണ്ണാ ഉടമ്പോ പിലം നാത്തത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “കുറുനരികാട്ടുക്ക് അളേം വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാട്ടുക്ക് കൂടും ഒണ്ട്; മനിശൻ മകനാനെ എനക്ക് കിടപ്പകൂടി ഇടം നാത്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ അം കാലം നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ നിങ്കെ അയന്ത് കെവുനമായിരിൻ.
അതുനാലെ നിങ്കകാൽ ഏൻ ചൊന്നതമേ എല്ലാരുകാലും ചൊന്നെ, അയന്തിരിൻ.”
തൂതൻ അവൻകാക്ക്, “തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് നിക്കിനെ കെബുറിയേൽ താൻ ഏൻ; നിൻകാൽ കുരവുടുകേക്കും ഇം നല്ലെ പേച്ച് വാത്തേ ചൊൽകേക്കും താൻ എന്നെ കടത്തി വുട്ടിരുക്കിനത്.
പിന്നെ ഏശു അവറകാൽ മടുക്കാതെ എപ്പണും വായാതോണും ഒണ്ണത്തുക്ക് ഒരു കതെ പേരേത്തി ചൊല്ലിയത്,
ഒണ്ണാ ചാവിൽ നുൺ ഉശിരോറി എന്തി വരുകേം വരുകേക്കിരുക്കിനെ ഉലകത്തിൽ പിശയ്ക്കുകേം ചെയ്കേക്ക് ഓയ്ക്കമാനവേരാ ആൺപെൺ എടുക്കിനതില്ലെ; കിടത്തി കൊടുക്കിനതുമില്ലെ;
എന്തൊണ്ണാ, അത് പൂമീനാട്ടിലെ എല്ലാ പണ്ണേലും പിശയ്ക്കിനെ എല്ലാരുക്കും വരും.
അവൻ ഒരു ചാമിക്കാറനും തൻ കൂരക്കാറാളും മത്തും കെവുനമാ തെയ്വമെ കുമിടുമാളും അപ്പുറാണികയാനെ എകൂതരുക്ക് താനതറുമമെ കൊടുക്കുമാളും തെയ്വത്തുകാൽ എപ്പണും വായാതികിട്ട് ഇരുക്കുമാളും താൻ.
ചൂതാനമാ ഇരിൻ; നമ്പിക്കേൽ നില നില്ലിൻ; ചുണെ കാട്ടിൻ; ചക്കിതിപടിൻ.
എന്തുനാലയൊണ്ണാ കരുത്താവാനെ ഏശുവെ ചത്തവേരാ ഇടേൽനുൺ ഉശിരെ കൊടുത്ത് എത്തിയാ, എങ്കളാം ഏശുവിലെ കൂട്ടത്തിൽ എത്തി നിങ്കളും മത്തും ഉടയാക്ക് മില്ലോട് നുറുത്തുമൊൺ എങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.
എപ്പണും വായാതിൻ; വായാതിനവോളെ ചോന്ത് പോകാതെ തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നവേരാളായും ഇരിൻ.
എപ്പണും വായാതികിട്ടേ ഇരിൻ;
നീ എപ്പണും എല്ലാത്തുക്കും കെവുനമാ ഇരുന്തോകോണും; കറുമമെ അടേവേക്കൊണ്ണാ അടയോണും; നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊന്നാ വേലേ ചെയ്യോകോണും; നീ ചെയ് വരിനെ തെയ്വ വേലേ ചെയ് മുടിക്കോണും.
എല്ലാത്തുക്കും കടശി കാലം വന്തിരുക്കിനെ; അതുനാലെ നിങ്കെ വായാതിനവോളെ നിങ്കെ തെളിഞ്ചെ മനശുകാറായായും ഉടവനുടവൻ പിരിയമെ അടക്കി വയ്ക്കിനവേരായായും ഇരിൻ.
നിങ്കെ അയന്ത് കെവുനമാ ഇരിൻ; നിങ്കെ എതിരാളിയാനെ പിശാശ് കതറിനെ ശിങ്കം വോലെ ആരെ പുടിച്ച് വുശുങ്കും ഒൺ നോക്കി ചുത്തി നടക്കിനെ.
അതുനാലെ കുഞ്ചിക്കാടേ, അവൻ വെളിപ്പടിനനാ അവൻ വരിനവോളെ അവനുക്ക് മില്ലോട് നങ്കെ വെക്കം കെട്ടു പോകാതിരുപ്പേക്കും അരണ്ട് പറന്തോകാതെ നിൽപ്പേക്കും കിരിശ്ത്തുവും മത്തും ചേന്തിരുക്കോണും.
ബൂശാതെ നിങ്കളെ പാതുകാപ്പാ വച്ചിരുന്ത്, കളങ്കം നാതെ പിരിയമാ തെയ്വത്തിലെ മകിമേൽ നുറുത്തുകേക്ക് ചക്കിതി ഒള്ളെ,
അവറെ പൂമീക്ക് ഉടേമനാനെ കരുത്താവിലെ പാതപീടത്തിൽ നിക്കിനെ ഇരണ്ടു ഒലിവ് മരങ്കാടും ഇരണ്ടു നിലവിളക്കുംതാൻ.
എന്തൊണ്ണാ അവറെ കോപത്തിലെ നാളിൽ വരിനതെ ഏത്തെടുത്ത് നിപ്പേക്ക് ആരുനാലെ മുടിഞ്ചോകും?”
ഇതോഞ്ച് എല്ലാ ചാതികാട്ടിൽ നുണ്ണും എല്ലാ കൂട്ടത്തിൽ നുണ്ണും വർളാട്ടിൽ നുണ്ണും പാശകളിൽ നുണ്ണും ആരുക്കും എൺമ്പേക്ക് കൂടാത്തെ അത്തിനാരം ആളുകെ വെളെള നിലയങ്കിയെ ഇട്ട് കയ്യിൽ കുരുത്തോലെ പുടിച്ച് കോയിമെ കട്ടിലേക്കും കുഞ്ചി ആട്ടുക്കും മില്ലോട് നിക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.
അമ്പോളെ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് ഏള് തൂതരുകാട് നിക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; അവറാത്തുക്കു ഏളു കാകളങ്കാട് കിടച്ചെ.