15 എന്തൊണ്ണാ നിങ്കകാൽ എതിരാളിയായിരുക്കിനെ ഒരാക്കും നിങ്കളെ തടേകേക്കും മറുത്ത് ചൊൽകേക്കും കൂടാത്തെ വാക്കുകാടാം അറിവാം ഏൻ നിങ്കാക്ക് തരും.
നിങ്കെ എന്തെ ചൊൽവിളതൊൺ അന്നേരമേ തെയ്വ ആത്തുമാവ് പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കും.
ഒണ്ണാ നിങ്കെ തായ് തന്തേരും കൂടപ്പുറപ്പുകാടും ചാതിയാൻകാടും ഇണങ്കരുകാടും പുറിച്ച് ചൊൽകേം നിങ്കളിൽ ചിലവേരാളെ കൊൽകേം ചെയ്യും.
തെയ്വ വശനമെ അവറാത്തുക്ക് കുറിപ്പാ തിക്കിനൊണ്ടാളത്തുക്ക് അവൻ അവറെ പുത്തിയെ തുറന്തെ.
അകനെ അങ്ക് ഇരുന്തെ എല്ലാരും തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുറഞ്ചെ; ആത്തുമാവ് അവറാത്തുക്കു കുരവുടുവേക്ക് കൊടുത്തവോലെ വൊവ്വോറേ പാശേൽ അവറെ കുരവുട്ടെ.
ഒണ്ണാ അവൻ നീതിയപ്പത്തീം ഉടവനുടവനമെ അടക്കി വയ്ക്കിളതപ്പത്തീം വരുകേക്ക് ഇരുക്കിനെ നായവിതിയപ്പത്തീം കുരവുട്ടവോളെ പെലിക്കിശ് അരണ്ടോൺ, “നീ ഇപ്പണേക്ക് മണ്ട്; എനക്ക് നേരമൊള്ളവോളെ നിന്നെ വുളിക്കിളെ” ഒൺ ചൊല്ലി കടത്തിവുട്ടെ.
അക്കിരിപ്പാ രാശാവ് പവുലോശുകാക്ക്, “കൊഞ്ചനേരം കൊണ്ട് എന്നെ കിരിശ്ത്തിയാനിയാക്കാമൊൺ നീ നിനയ്ക്കിനതീ?”
ഒണ്ണാ തേവാനോശ് കുരവുടുമവോളെ തെയ്വ ആത്തുമാവ് അവനുക്ക് പുത്തിയെ കൊടുത്തനാലെ അവറാത്തുക്ക് അവനുക്ക് എതിരായ് നിൽപ്പേക്ക് മുടിഞ്ചതില്ലെ.
തെയ്വത്തിലെ നല്ലെ ചേതീക്കുചൂട്ടി ചങ്കിലീൽ കെട്ടപ്പട്ട് കിരിശ്ത്തുവിലെ പതവിക്കാറനായെ ഏൻ അം നല്ലെ ചേതിയെ കുരവുടിനതുവോലെ പേടിനാതെ കുരവുടുകേക്കും
നിങ്കെ കന്നേൽ ഒരാക്ക് തെയ്വം നിനയ്ക്കിനവോലെ പിശപ്പേയ്ക്ക് അറിവു കുറവായിരുന്താ മനതടപ്പമെ നിനയാതെ നങ്കാക്ക് നല്ലെ മനശാരെ തരിനെ തെയ്വത്തുകാൽ വായാതട്ടെ; അന്നേരം അവനുക്ക് അത് കിടയ്ക്കും.