17 അവൻ അവറളെ നോയ്ക്കാലെ, “‘കൂരേ ചെയ്യിനവേരാ മാത്തിയിട്ടെ കൽ മൂലക്കല്ലായേയെ’ ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനെ തിരുവെളുത്തിലെ പൊരുൾ എന്തനേത്ത്” ഒൺ കേട്ടെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “‘കൂരേ ചെയ്യിനവേരാ ഒറിഞ്ച് പോട്ടെ കല്ല് മൂലക്കല്ലായേയെ; ഇത് കരുത്താവുനാലെ നടമായെ; നങ്കെ കണ്ണുക്ക് അരിശുകവുമായിരുക്കിനെ’. ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതെ നിങ്കെ ഒരു കാലത്തിലും വാശിയാത്തതീൻ?
പിന്നെ ഏശു ചുത്താം നോയ്ക്കാപ്പിലെ ശിശിയരുകാൽ, “കനേം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഒള്ളാ തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടക്കിനത് ചരിയാനെ കറുമം താൻ.”
നിങ്കെ ഇം തെയ്വ വശനമെ പടിച്ചിരുക്കിനതാനേ? “കൂരേ ചെയ്യിനവൻ ഒറിഞ്ച് പോട്ടെ കൽ മൂലക്കല്ലായേയെ.
ഏശു ചുത്തുകോടാം നോയ്ക്കപ്പെ അവറെ ചങ്കെടുത്തോൺ നിക്കിനതെ കണ്ടാലെ കവലെ നുറഞ്ച് കൂശോറി. പിന്നെ ഏശു കയ് വരണ്ടെ മനിശൻകാക്ക്, “നിൻ കയ്യെ നീട്ട്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അവൻ കയ്യെ നീട്ടിയതും അന്നേരമേ അവനുക്ക് ചുകം കിടച്ചെ.
ഏശു എരുശലേം പട്ടണത്തുക്ക് കിട്ടെ വന്തവോളെ പട്ടണമെ കണ്ട് അതെ നിനച്ച്,
“‘അവനെ കുത്തവാളികെ കൂട്ടത്തിൽ എണ്ണി ഇരുക്കിനെ’ ഒൺ എന്നചൊല്ലിയൊള്ളെ പലകപ്പാട്ട് നടമാകേക്ക് നേരം വന്തിരുക്കിനെ. അതുവോലെ എന്നചൊല്ലി പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ എളുതിയിരുക്കിനവോലയെല്ലാം നടമാവെ പോനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അമ്പോളെ കരുത്താവ് തിരുമ്പി പത്തിരോശെ നോയ്ക്കെ, “ഉണ്ണേക്ക് കോശി കൂവുനത്തുക്ക് മിന്നേ നീ എന്നെ മൂണ് വട്ടം തിക്കിലെ ഒൺ പുറിച്ച് ചൊല്ലും” ഒൺ കരുത്താവ് ചൊല്ലിയെ പേച്ചെ പത്തിരോശ് നിനച്ചെ.
പിന്നയവൻ അവറകാൽ, “എന്നചൊല്ലി മോശെ എളുതിയിരുക്കിനെ നായപുറമാണത്തിലും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ പൊത്തകത്തിലും ശങ്കീർത്തനെ പൊത്തകത്തിലും എളുതിതിയിരുക്കിനത് നടക്കിളതാൻ ഒണ്ണെ കാരിയം, ഏൻ നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്തവോളയേ ചൊല്ലിയിരുന്തതാനേ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
‘ഒരു കാരണമും നാതെ എൻകാൽ വുറോതമായെ’ ഒൺ അവറെ നായപുറമാണത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതെല്ലാം നടമാകേക്കുചൂട്ടിതാൻ ഇത്.
‘കൂരയെ ചെയ്യിനവേരായാനെ നിങ്കെ മാത്തിയിടുകേം അം കൂരേക്ക് മൂലക്കല്ലാവുകേം ചെയ്യെ കൽ ഇം ഏശുതാൻ’.”
മട്ടുമില്ലെ അപ്പോശ്ത്തലരും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളുമാനെ നിലമേൽ നിങ്കളാം വേലേ ചെയ് വച്ചിരുക്കിനെ; അത്തുക്ക് കിരിശ്ത്തു ഏശുവേ താൻ മൂലക്കല്ലായിരുക്കിനത്.
“ഏൻ ഒരു മാനമായതും വിലയൊള്ളതുമായെ കല്ലെ തേടി എടുത്ത് അത് ശീയോനിൽ മൂലക്കല്ലായ് ഇട്ടുവച്ചിരുക്കിനെ; അവനിൽ നമ്പുനവൻ ആരും ഒരു കാലത്തിലും വെക്കം കെട്ടു പോകാത്ത്” ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ ചൊല്ലി ഇരുക്കിനെ.