46 മൂണുനാളോഞ്ച് അവറെ അവനെ തെയ്വ ആലയത്തിൽ നീമപണ്ടിതരുകാട് കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് അവറെ ചൊന്നതെ കോക്കേം അവറകാൽ കേൾവിയെ കോക്കുകേം ചെയ്മതെ കണ്ടെ.
പലകപ്പാട്ടുകാറൻ ഓനായ് എന്നാ കടലിലെ വൻ മീൻ വകുത്തിൽ മൂണ് റാവും മൂണ് പകലും കിടന്തതുവോലെ മനിശൻ മകനാനെ ഏനും മൂണുറാവും മൂണ് പകലും പൂമിയകത്തിൽ ഇരുക്കും.
അണ്ണേക്കിരുന്ത് ഏശു ഉടയാ ശിശിയരുകാക്ക്, “ഏൻ എരുശലേമുക്കു പോവുകേം മൂപ്പരുകാടും വലിയെ പൂയാരിയേരും മതപണ്ടിതരുകാടും തണ്ടിക്കുകേം കൊല്ലുകേം മൂണാമതുനാ ഉശിരോറി എന്തി വരുകേം ചെയ്യും” ഒൺ ചൊല്ലി തുടയ്ങ്കെ.
അവൻ ചൊന്നതെ കേട്ടവേരാക്കെല്ലാം അവനുക്കൊള്ളെ അറിവുകാട്ടിലും വതിലുകാട്ടിലും ചരിയാനെ അരിശുകമായേയെ.
ഒരുനാ ഏശു തെയ്വ വശനമെ പടിയ്ക്കെ വച്ചിരുന്തവോളെ കെലീലേലും എകൂതിയാവിലും ചുത്തുകോട്ടിലുമിരുക്കിനെ എല്ലാ കൂറാ നുണ്ണും എരുശലേമിലിരുന്തും വന്തെ പരീശരും മതപണ്ടിതരും അങ്ക് ഇരുന്തെ. നോയാളികേക്ക് ചുകമെ കൊടുപ്പേക്കൊള്ളെ കരുത്താവിലെ ചക്കിതി അവനേത്തിലൊണ്ടായെ.
അമ്പോളെ ഏശു അവൻകാക്ക്, “നീ ഇശ്രവേലിയരുകാട്ടുക്ക് നീമമെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനാതാനെ? അപ്പണും നിനക്ക് ഇതു തിക്കിനാത്തതീ?” ഒൺ തിരുപ്പി കേട്ടെ.
എല്ലാരുക്കും പിരിയമാനവനും എകൂതാ മതപണ്ടിതനുമാനെ കമാലിയേല് ഒണ്ണെ പരീശൻ എന്തിയാലെ, അപ്പോശ്ത്തലരുകാടെ “തൊപ്പനേക്ക് പുറത്തോട് കൊണ്ടോയ് നുറുത്തിൻ” ഒൺ തിട്ടമിട്ടെ.
അവറെ മതപണ്ടിതര് ആവേക്ക് ആശിക്കിനെ; ഒണ്ണാ അവറെ എന്തെ ചൊന്നതൊണ്ണോ ഉടവുറെ ഉറപ്പോടെ ചൊന്നെ കാരിയം എന്തനേത്ത് ഒൺ കൂടി അവറാത്തുക്ക് തിക്കിലെ.