14 “മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തം; പൂമീൽ തെയ്വത്തിലെ നൽമെ കിടച്ചവേരാക്ക് നിമതി.”
ഏശുവുക്ക് മിന്നുക്കും പുറക്കും നടന്തെ മാനടവൻകാട്, “താവീത് മകനുക്ക് ഓശന്നാ; കരുത്താവു നാമത്തിൽ വരിനവൻ മകിമപ്പടട്ടെ; മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തം ഓശന്നാ” ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലികിട്ടേ ഇരുന്തെ.
ഇരുട്ടിലും ചാവെചൊല്ലിയൊള്ളെ പേടീലും ഇരുക്കിനവനുക്ക് അവൻ വെളിച്ചമായ് പളപളക്കും; നിമതീലെ പാതേൽ അവൻ നങ്കളെ നടത്തും.”
“കരുത്താവു നാമത്തിൽ വരിനെ രാശാവ് വലിയവൻ; മേലോകത്തിൽ നിമതീം തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തമം” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പുടീയൊൺ ഒരു വലിയെ കൂട്ടം തൂതരുകാട് വന്ത് അം തൂതനും മത്തും ചേന്ത് മേലോകത്തിലെ തെയ്വത്തിലെ നാമമെ പാടി മകിമപ്പടുത്തിയെ,
തൂതരുകാട് ഇടയരുകാടെ വുട്ട് മേലോകത്തുക്ക് പോയവോളെ, “നങ്കെ ബെതിലകേമുക്ക് പോയ് കരുത്താവ് നങ്കകാൽ ചൊല്ലിയതെ കാണോണും” ഒൺ അവറെ തങ്കവാട്ടിൽ ചൊല്ലിയെ.
തെയ്വ ആത്തുമാവ് പുറാവോലെ അവനേത്തിൽ ഉറങ്കിവന്തെ, “നീ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻതാൻ; നിന്നിലേൻ പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ” ഒൺ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഒരു ചത്തമാം കേട്ടെ.
നിമതിയെ ഏൻ നിങ്കാക്ക് തന്ത് പോനെ; ഉലകത്തിൽ ഒള്ളതുവോലെ ഇല്ലെ. നിങ്കെ ഇതയം തേയ്ങ്കോവാനില്ലെ.
നീ എനക്ക് ചെയ്വെ തന്തെ വേലയെ ചെയ് ഓച്ചതിനാലെ പൂമീൽ നിന്നെ മകിമെ ഒള്ളവനായ്ക്കിരുക്കിനെ.
തൻ ഒരേ ഒരു മകനെ നമ്പുനെ ഏളവനുക്കും നാശം വന്ത് മാണ്ടുപോകാതെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരു കിടയ്പ്പേക്കുചൂട്ടി തെയ്വം അവനെ കൊടുക്കിളെ നിലമേൽ ഉലകത്തുകാക്ക് അപ്പേരുപ്പട്ടെ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുന്തെ.
എല്ലാ മാനടവനിലേം കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലോടൊള്ളെ നിമതീലെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലി ഇശ്രവേൽ മക്കകാട്ടുക്ക് തെയ്വം കടത്തിവുട്ടെ ചേതി നിങ്കാക്ക് എല്ലാരുക്കും തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുനാലെ തെയ്വം നങ്കാക്കുചൂട്ടി ചെയ്യതെ നങ്കെ നമ്പിയനാലെ നങ്കെ നീതിമാൻമാരാകുകേം തെയ്വത്തുകാൽ നങ്കാക്ക് നിമതി ഒണ്ടാകേം ചെയ്യെ.
എന്തൊണ്ണാ ഉടയാക്ക് പുടിച്ചെ മകനിൽ നങ്കാക്ക് മത്തം തന്തെ ഇം എപ്പേരുപ്പട്ടെ ഇരക്കം നാലെ നങ്കെ തെയ്വത്തുക്ക് ചോത്തിരമെ ചൊല്ലോണും.
അവൻ ചെയ് ഓയ്പ്പേക്ക് എടുത്തിരുന്തെ തീരുമാനമാനെ കിരിശ്ത്തുവെചൊല്ലിയൊള്ളെ അം മറുമം തെയ്വം എങ്കാക്ക് വെളിവായ്ക്കി തന്തെ.
ഒണ്ണാ പിന്നിയമൊള്ളെ തെയ്വം നങ്കകാലെ ചരിയാനെ ആത്തിരംനാലെ
കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ നങ്കളെ അവൻ കൂട്ടത്തിലേ ഉശിരെ തന്ത് എത്തി മേലോകത്തിൽ അവൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുത്തിയത്.
എല്ലാ മാനടവനും “ഏശു കിരിശ്ത്തുതാൻ കരുത്താവു” ഒൺ തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തിലെ മകിമേക്കുചൂട്ടി ഏത്തു ചൊല്ലുകേം ചെയ്യും.
നിങ്കളക്കൊണ്ട് ഒവ്വൊരു കാരിയങ്കാടാം ചെയ്യെ വയ്ക്കിനെ തെയ്വം ഉടയാളെ പെരുമപ്പടുത്തിളെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്വേക്കൊള്ളെ പിരിയമും ചക്കിതീം തരിനെ.
ശിലുവേൽ ഒശുയ്ക്കെ കിരിശ്ത്തുവു ഇലത്തംനാലെ തെയ്വം നിമതിയെ ഒണ്ടായ്ക്കെ. അകനെ തെയ്വത്തുക്കിരുന്തെ വയ്രായ്ക്കമെ വുട്ട് കിരിശ്ത്തുവുനാലെ മേലോകത്തിലും പൂലോകത്തിലും ഒള്ളതു മുച്ചൂടാം തെയ്വം ഉടയാകാക്ക് തിരുപ്പി കുടപ്പേക്ക് അവനുക്ക് പിരിയമൊണ്ടായെ.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവും നങ്കളെ ആത്തിരമാ വച്ചിരുന്ത് ഉടയാ പിന്നിയത്തിൽ നങ്കാക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ചുണയാം നല്ലെ ആശയാം തരിനെ നങ്കെ തകപ്പനാനെ തെയ്വമും
മേലോകത്തിലും പൂലോകത്തിലും പൂമീക്ക് അടീലും ശമുത്തിരത്തിലും ഒളെള ചീവാതികാടു ബൂറാ, “കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനവനുക്കും കുഞ്ചി ആട്ടുക്കും എണ്ണെണ്ണേക്കും ചോത്തിരമും മാനമും മകിമേം ചക്കിതീം ഒണ്ടാകട്ടെ” ഒൺ ചൊന്നതെ ഏൻ കേട്ടെ.