11 കരുത്താവാനെ കിരിശ്ത്തു ഒണ്ണെ രച്ചകൻ ഉണ്ണേക്ക് നിങ്കാക്കുചൂട്ടി താവീത് പട്ടണത്തിൽ പുറന്ത് ഇരുക്കിനെ.
ആക്കോവ് മറിയാ ആണാനെ ഓശേപ്പെ പുറക്കെ വച്ചെ. അപ്പിണിൽ നുൺതാൻ കിരിശ്ത്തു ഒൺ പേരൊള്ളെ ഏശു പുറന്തത്.
അവേക്ക് ഒരു മകൻ പുറക്കും; ഉടയാ ആളുകെ ചെയ് വരിനെ പാപത്തിൽ നുൺ കാപ്പാത്തുകേക്ക് അവൻ വന്തിരുക്കിനതുനാലെ നീ അവനുക്ക് ഏശു ഒൺ പേരിടോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ശീമോൻ പത്തിരോശ്, “നീ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ മകനാനെ കിരിശ്ത്തു താൻ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
താൻ കിരിശ്ത്തു താൻ ഒൺ ആരുകാലും ചൊൽവാനില്ലെ ഒൺ ശിശിയരുകാക്ക് ഏശു താക്കലെ കൊടുത്തെ.
എൻ കരുത്താവ് തള്ളെ എൻകാൽ വരിളെ മാനം എനക്ക് ഏടെ നുൺ കിടച്ചെ?
മിന്നൊരു കാലത്തിലിരുന്തെ തൻ ചുത്തമാനെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാനാലെ തെയ്വം വെളിപ്പടുത്തി കൊടുത്തവോലെ,
കരുത്താവ് കടത്തിവുട്ടെ രച്ചകനാനെ കിരിശ്ത്തുവെ കാണവരേക്ക് അവൻ ചാകാത്ത് ഒൺ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ അവനുക്ക് വെളിപ്പടുത്ത് കിടച്ച് ഇരുന്തെ.
അകനെ താവീത് ചാതീലൊള്ളെ ഓശേപ്പു തനക്കുചൂട്ടി ചൊല്ലി വച്ചിരുന്ത വകുറത്തിയാനെ മറിയാ ഒണ്ണെ തൻ പെണ്ണാം കൂട്ടിയെടുത്ത് പേരെ ചേത്തോകേക്ക് കെലീലേലെ നശരത്ത് പട്ടണമെ വുട്ട്,
അപ്പണേ അന്തിരയോശ് ഉടയാ തമ്മേനാനെ ശീമോനെ കണ്ടു പുടിച്ച് അവൻകാക്ക്, “എങ്കെ കിരിശ്ത്തു ഒൺ ചൊന്നെ മശികായെ കണ്ടു പുടിച്ചേയെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിലിപ്പോശ് നതാനിയേലെ കണ്ടാലെ അവൻകാക്ക്, “മോശേലെ നായപുറമാണത്തിലും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ പൊത്തകങ്കാട്ടിലും എളുതി വച്ചിരുക്കിനെ ഓശേപ്പു മകനാനെ നശരത്തുകാറൻ ഏശുവെ എങ്കെ കണ്ടു പുടിച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് അവെ അവൻകാക്ക്, “അന്താൻ കരുത്താവേ, ഉലകത്തുക്ക് വരുകേക്കിരുക്കിനെ തെയ്വ മകനാനെ കിരിശ്ത്തു നീതാനൊൺ ഏൻ നമ്പുനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ ഏശു തെയ്വ മകനാനെ കിരിശ്ത്തു ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്കും നമ്പിനതുനാലെ അവൻ നാമത്തിൽ നിങ്കാക്ക് ഉശിര് ഒണ്ടാളത്തുക്കുച്ചൂട്ടീം ഇതയെല്ലാം എളുതിയിരുക്കിനെ.
പെൺമ്പുളെള അവൻകാൽ, “മശികാ (കിരിശ്ത്തു) വരിനതൊൺ എനക്ക് തിക്കിനൊളെള; അവൻ വരിനവോളെ എല്ലാ കാരിയമാം അവൻ എങ്കാക്ക് വെളിവായ്ക്കി തരും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവറെ അം പെൺമ്പുള്ളേകാൽ, “ഇനി നിൻ വാക്കുകാടുനാലെ നാത്തെ എങ്കെ നമ്പിനത്; ഇപ്പെ എങ്കാക്കേ കോക്കുകേം ഇം മനിശനേതാൻ മെച്ചക്കമാ ഉലകത്തിലെ രച്ചകൻ ഒൺ തിക്കിലൊണ്ടാകേം ചെയ് ഇരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നീ തെയ്വത്തിലെ പരിശുത്തമാനവൻ ഒൺ എങ്കെ നമ്പീം അറിഞ്ചും ഇരുക്കിനെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
വോറേ ചിലവേരാ, “ചെൻ കിരിശ്ത്തുതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. ഒണ്ണാ വോറേ ചിലവേരാ, “കെലീലാവിൽ നുണ്ണീ കിരിശ്ത്തു വരിനത്?
എല്ലാ മാനടവനിലേം കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലോടൊള്ളെ നിമതീലെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലി ഇശ്രവേൽ മക്കകാട്ടുക്ക് തെയ്വം കടത്തിവുട്ടെ ചേതി നിങ്കാക്ക് എല്ലാരുക്കും തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
തെയ്വം വാക്കെ കൊടുത്തതുവോലെ താവീത് വർളാട്ടിൽ നുൺ ഏശുവെ ഇശ്രവേലുക്ക് രച്ചകനായ് കൊടുത്തെ.
കിരിശ്ത്തു കറുമമടേകേം ചത്തവേരാളിൽ നുൺ ഉശിരോറി എന്തുകേം ചെയ്യിളതാൻ ഒൺ അവൻ തിരുവെളുത്തെ പേരേത്തി തെളിവായ്ക്കി കൊടുക്കുകേം, “ഏൻ നിങ്കകാക്ക് വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ ഇം ഏശുതാൻ അം കിരിശ്ത്തു” ഒൺ ചൊൽകേം ചെയ്യെ.
അതുനാലെ നിങ്കെ ശിലുവേൽ തറച്ചെ ഏശുവമേ തെയ്വം കരുത്താവും കിരിശ്ത്തുവുമായ് ആയ്ക്കിവച്ചിരുക്കിനെ ഒൺ ഇശ്രവേലിലെ വേരാക്ക് കണ്ടിപ്പാ തിക്കിലൊണ്ടാകോണും.
ഇശ്രവേലിലവേരാ ഉടവനുടവൻ പാപമെ വുട്ട് മനമെ തിരുപ്പുകേക്കും അവറെ പാപത്തുക്ക് മന്നിപ്പ് കിടയ്പ്പേക്കുംചൂട്ടി ഏശുവെ നങ്കാക്ക് തലവനായും രച്ചകനായും തെയ്വം ഉടയാക്ക് വലത്തക്കോട് ആയ്ക്കിവച്ചിരുക്കിനെ.
മുതേലെ മനിശൻ പൂമീലെ മണ്ണിൽ നുൺ തിട്ടിച്ചതുതാൻ; ഇരണ്ടാമത്തെ മനിശൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ വന്താളുംതാൻ.
എല്ലാ മാനടവനും “ഏശു കിരിശ്ത്തുതാൻ കരുത്താവു” ഒൺ തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തിലെ മകിമേക്കുചൂട്ടി ഏത്തു ചൊല്ലുകേം ചെയ്യും.
അത് മട്ടുമില്ലെ, എനക്ക് കരുത്താവാനെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവെ ചൊല്ലി തിക്കിനൊണ്ടാനത് മുയ്ക്കമാനെ കാരിയമായതുനാലെ ഇതുകാടയെല്ലാം ഏൻ വിലനാത്തതായ് കാണെ. അവൻനാലെ ഏൻ അതുകാടയെല്ലാം വീയ് ഒറിഞ്ചാനെ. അകനെ ഏൻ എന്നമേ മൊത്തമാ കിരിശ്ത്തുവുക്ക് ഒള്ളവൻ ആവുകേം
നിങ്കെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവെ കരുത്താവായി കയ്യേത്തെടുത്തതുവോലെ അവനും മത്തുമൊള്ളെ കൂട്ടായ്മേൽ നടേനിൻ.
തകപ്പനാനെ തെയ്വം ഉടയാ മകനെ ഉലകത്തിലെ രച്ചകനായ് കടത്തി വുട്ടിരുക്കിനതെ എങ്കെ കണ്ട് ശാച്ചിയമെ ചൊല്ലുകേം ചെയ്യിനെ.
ഏശുവെ കിരിശ്ത്തു ഒൺ നമ്പുനവേരാ ആരായിരുന്താലും തെയ്വത്തിലെ മക്കെ താൻ. തകപ്പൻകാൽ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിനവനെല്ലാം അവനിലിരുന്ത് പുറന്തവേരാകാക്കും ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിളതാനേ?