9 അത്തുക്ക് ഏശു, “ചെന്നും അബുറാകാം മകൻനാലെ ഉണ്ണേക്ക് ഇം കൂരേക്ക് രച്ചെ വന്തിരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ പതിനെട്ട് വരിയമായ് പിശാശുക്ക് അടിപ്പട്ട് കിടന്തെ അബുറാകാം മകയാനെ ഇം പെൺമ്പുള്ളേക്ക് ശബത്തുനാ വുടുതലെ കൊടുക്കിളതാനേ?”
ഇപ്പെ പിൻപന്തീൽ നിക്കിനെവേരാ മുൻപന്തീലും ഇപ്പെ മുൻപന്തീൽ നിക്കിനെവേരാ പിൻപന്തീലും ആയോകും.”
“അബുറാകാം തകപ്പനേ, എൻകാൽ കനിവെ കാട്ട്; ഉടയാ വിരളിലെ അത്തമെ തണ്ണീൽ മുയ്ക്കി എൻ നാക്കാറുകേക്ക് ലാശരെ എൻകാക്ക് കടത്തി വുടുക്കോണുമേ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഇങ്ക് തീയിൽ കിടന്ത് കറുമമടേനെ” ഒൺ അവൻ വലിയതാ വുളിച്ച് കോന്തെ.
അത്തുക്ക് പണക്കാറൻ, “തകപ്പനേ, അകനയില്ലെ ചത്തവേരാ കൂട്ടത്തിൽ നുൺ ഒരാ ഉശിരോറി എന്തി പോയ് ചൊല്ലിയതൊണ്ണാ അവറെ കോക്കും” ഒൺ അബുറാകാമുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
നീ എല്ലാരുക്കും മില്ലോട് ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനെ രച്ചയെ
പാപമെ വുട്ട് മനം തിരുമ്പിയേയെ ഒൺ കാട്ടുവേക്ക് തകുന്തെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിൻ. ‘അബുറാകാം എങ്കാക്ക് വലിയെ തമുത്തനായ് ഒള്ളെ’ ഒൺ നിനയ്പ്പാനില്ലെ; എന്തൊണ്ണാ ഇം കൽകാട്ടിൽ നുൺ അബുറാകാത്തുക്ക് മക്കളെ കൊടുക്കേക്ക് തെയ്വത്തുക്ക് മുടിയും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.”
അതുനാലെ അവകാശികെ ആകുമൊണ്ണൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ വാക്ക് നായപുറമാണം കിടച്ചെ ഒരു ചാതീക്ക് മട്ടുമൊള്ളതില്ലെ; ഒണ്ണാ അബുറാകാമുവോലെ നമ്പുകേം ഇരക്കം കിടയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ എല്ലാരുക്കും ഒള്ളതാൻ.
തെയ്വം അബുറാകാമുക്ക് കൊടുത്തെ വാക്കിലെ നൽവരം കിരിശ്ത്തു ഏശുവുനാലെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്ക് കിടയ്ക്കിളത്തുക്കുതാൻ അവൻ ഇകനെ ചെയ്യത്; അകനെ തെയ്വം വാക്കെ ചൊല്ലിയെ ആത്തുമാവ് കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ നമ്പിക്കേൽ നങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കും.
കിരിശ്ത്തുവുക്ക് ഒള്ളവേരാ ഒണ്ണാ നിങ്കെ അബുറാകാമുക്ക് മക്കമറുങ്കണ്ണീം തെയ്വം ചൊല്ലി വച്ച വാക്കുക്ക് അവകാശികേമാനെ.
അതുനാലെ തെയ്വത്തിൽ നമ്പുനവൻ താൻ അബുറാകാമ് വർളാട് ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകോണും.
മിന്നേ നിങ്കെ തെയ്വത്തിലെ ഇരക്കം കിടയാത്തവേരാനാലെ നിങ്കെ തെയ്വത്തിലെ മാനടവൻ നാതിരുന്തെ; ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കാക്ക് തെയ്വത്തിലെ ഇരക്കം കിടച്ചതുനാലെ അവൻ മാനടവൻതാൻ.