5 ഏശു അവുടെ വന്തതും മീത്തുക്ക് നോയ്ക്കി, “ശക്കായിയേ, വേമാ ഉറങ്കി വര്; ഏൻ ഉണ്ണേക്ക് നിൻ കൂരേൽ ഇരുക്കിളതേതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അറന്തുപോയയാളെ തേടി കണ്ടു പുടിച്ച് കാപ്പാത്തുകേക്കുചൂട്ടി താൻ മനിശൻ മകൻ വന്തത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
കരമെ പിരിക്കനവേരാളിൽ തലവനും പണക്കാറനുമാനെ ശക്കായി ഒൺ പേരൊള്ളെ ഒരു മനിശൻ അങ്കൊണ്ടായെ.
അതുനാലെ അവൻ മാനടവനുക്ക് മില്ലോട്ടുക്ക് ഓടിപ്പോയ് ഏശുവെ കാൺമ്പച്ചൂട്ടി ഒരു കാട്ടത്തി മരത്തിലോറിയെ. എന്തൊണ്ണാ ഏശു അം വശിയെ വരുമെ.
ശക്കായി പുടീയൊൺ ഉറങ്കി വന്ത് ചരിയാനെ പിരിയമോടെ ഏശുവെ കയ്യേത്ത് കൂരേക്ക് കൊണ്ടേയെ.
നതാനിയേൽ അവൻകാക്ക്, “എകനെ നിനക്ക് എന്നെ തിക്കിനൊളെള” ഒൺ കേട്ടെ; അത്തുക്ക് ഏശു, “പിലിപ്പോശ് നിന്നെ വുളിക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ നീ അത്തി മരത്തിനടീൽ ഇരുന്തവോളയേ ഏൻ നിന്നെ കണ്ടെ” ഒൺ ഏശു വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “എൻകാൽ ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനവൻ ഏളവനും എൻ പേച്ച് വാത്തെ പാലിക്കും; അതുനാലെ എൻ തകപ്പൻ അവൻകാൽ ആത്തിരമാ ഇരുക്കും; എങ്കെ അവൻകാൽ പോയ് അവനും മത്തും ഇരുക്കുകേം ചെയ്യും.
തെയ്വത്തിലെ കൂട്ട് വേലക്കാറാ ഒണ്ണെ നിലമേൽ എങ്കെ നിങ്കകാൽ പുത്തി ചൊന്നത് നിങ്കാക്ക് കിടച്ചെ തെയ്വ ഇരക്കം നിച്ചനാതെ ആയ്ക്കാവാനില്ലെ.
നമ്പിക്കേൽ കിരിശ്ത്തു നിങ്കെ ഇതയത്തിൽ ഇരുക്കോണുമൊണ്ണും ആത്തിരത്തിൽ നേരുമയോടേം ഉറപ്പോടേം നിങ്കെ പിശയ്ക്കോണുമൊണ്ണും വായാതിനെ.
ചിലെ ആളുകെ തെയ്വ തൂതരുകാടെ അവറെ ആരൊൺ തിക്കിലാതെ ഏത്തെടുത്തെ. അതുനാലെ നിങ്കളും തിക്കിനാത്തവേരാളെ ഏത്തെടുക്കിനതെ മറന്തോവാനില്ലെ.
ഏൻ വാതൽകാൽ വന്ത് മുട്ടിനെ; ആരൊണ്ണാലും എൻ കുരളെ കേട്ട് വാതലെ തുറന്താ ഏൻ അവൻകാക്ക് പോയ് അവനും മത്തും അവൻ ഏനും മത്തും തീനെ തിന്നും.