37 അവൻ ഒലിവ് മലേലെ ഉറക്കച്ചാരിൽ വന്തവോളെ ശിശിയരുകാട് ഒത്തേ വന്ത് തങ്കെ കണ്ടെ അരിശുകമെചൊല്ലി ചൊല്ലി പിരിയമോറി വലിയെ വായിൽ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തമെ കൊടുത്തെ.
ഏശുവും ഉടയാ ശിശിയരുകാടും എരുശലേമിലെ ഒലിവ് മലേക്ക് കിട്ടേലെ ബേത്പാകയിൽ വന്തവോളെ, ഏശു ഉടയാ ശിശിയരുകാട്ടിൽ ഇരണ്ടാളെ അങ്ക് നുണ്ണും തങ്കാക്കു മിന്നേ കടത്തിവുട്ടെ.
ഏശു ഒലിവ് മലേൽ വന്തോൺ തെയ്വ ആലയമെ നോയ്ക്കി ഇരുന്തവോളെ, പത്തിരോശും ആക്കോവും ഓകന്നാനും അന്തിരയോശും ആരുക്കും തിക്കിനാതെ വന്താലെ,
പിന്നെ അവറെ ചോത്തിരമെ പാടിയോഞ്ച് ഒലിവ് മലേക്ക് പോയെ.
അപ്പണേ അവൻ കണ്ണുക്ക് പാരുവെ കിടച്ചെ. അവൻ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തമെ കൊടുത്ത് ഏശുവുക്ക് പുറകോടേ പോയെ; ഇതെ കണ്ടു നുണ്ണെ മാനടവനൊത്തേ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തമെ കൊടുത്തെ.
കടശീലാളുമെ വന്തു, ‘എശമാനനേ, നീ തന്തെ പൊൻ പണം ഇതി, ഏൻ ഒരു ചീലമുണ്ടിൽ തെരുത്ത് ഓമ്പി വച്ചിരുന്തെ.
അവൻ ഒലിവ് മലേക്ക് കിട്ടേലെ ബേത്പാകേക്കും ബെതാനിയാ ഒണ്ണാനുക്കും കിട്ടെ വന്തവോളെ അവൻ ഇരണ്ടു ശിശിയരുകാടെ ഉടയാക്ക് മിന്നേ കടത്തിവുട്ടെ.
അവൻ പോയവോളെ ഉടവുറെ തുണികാടെ വശീൽ പാട്ടിയിട്ടെ.
അന്നേരം എല്ലാരും അരണ്ട് തെയ്വമെ കുമിടെ വായ്ങ്കി, “ചരിയാനെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ നങ്കെ ഇടേൽ എന്തിയിരുക്കിനെ; തെയ്വം ഉടയാ ആളുകെ രച്ചിപ്പേക്ക് വന്തിരുക്കിനെ” ഒണ്ണെ.
അവൻ ഇം അടകാളമെ ചെയ്യെ ഒൺ കേട്ടതുനാലതാൻ കനേമാളുകെ അവനെ കാൺമ്പേക്ക് വന്തത്.