26 ‘ഒള്ളാക്ക് കൊടുക്കും നാത്തവനുക്കോ അവനുക്ക് ഒള്ളതൊൺ നിനയ്ക്കിനതകൂടി തെയ്വം എടുത്തൊറിഞ്ചാകും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
ഒള്ളാക്കു കനേകം കൊടുക്കും അകനെ അവനുക്ക് കനേമാ ഒണ്ടാകും; നാത്താകാലോ അവനുക്കൊള്ളതകൂടി എടുത്താകും.
അതുനാലെ തെയ്വ രാച്ചം നിങ്കകാൽ നുൺ എടുത്ത് തെയ്വത്തിലെ ചൊല്ലെ പാലിക്കിനെ ചാതീ ചനത്തുക്ക് കൊടുക്കും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് പിന്നേം ചൊന്നെ.
ഒള്ളാക്കു കനേകം കൊടുക്കും ഒണ്ണാ നാത്താകാലോ അവനുക്കൊള്ളതകൂടി എടുത്തു കളഞ്ചാകും.”
അത്തുക്ക് കങ്കാണി ഉടയാളെ നിനച്ചത്, ‘ഏൻ ഇനി എന്തെ ചെയ്യിളെ? ഏമാൻ എന്നെ എൻ കങ്കാണി വേലേൽ നുൺ മാത്തുകേക്ക് പോനെ; കിളയ്പ്പേക്ക് എനക്ക് തുറമില്ലെ; ഇരക്കുവേക്ക് എനക്ക് വെക്കമായും ഇരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ അവറെ അവൻകാക്കു, ‘എശമാനനേ, അവനുക്ക് പത്ത് പൊൻ പണം ഒള്ളതാനെ’ ഒൺ കേട്ടെ.
അതുനാലെ നിങ്കെ എകനെ കോക്കിനതൊൺ നിനച്ച് ചൂതാനമാ ഇരുന്തോകോണും. ഒള്ളാക്ക് കൊടുക്കും; നാത്തവനുക്കോ അവനുക്ക് ഒള്ളതൊൺ നിനയ്ക്കിനതകൂടി തെയ്വം എടുത്തൊറിഞ്ചാകും.”
“അവൻ പിശയ്ക്കിനാൻ ഒണ്ണും നാതിരുക്കട്ടെ; അത്തിലാരും പിശയാതിരുക്കട്ടെ ഒണ്ണും അവൻ പട്ടം വോറെ ആളുക്ക് കിടയ്ക്കട്ടെ ഒണ്ണും ശങ്കീര്ത്തനം ഒണ്ണെ പൊത്തകത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ.
അതുനാലെ എങ്കെ ഏത്തെ കറുമം മത്തമാകാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ ചൂതാനമാ ഇരിൻ; അകനെ ചെയ്യാ നിങ്കെ ചെയ്യെ വേലേക്കൊള്ളെ കൂലികാട് ബൂറാ തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ കിടയ്ക്കും.
നീ കറുമമടഞ്ചതാം എൻ നാമം നാലെ നീ തുമ്പതുരിതമെ ഏത്തെടുത്തതാം നീ ചോന്ത് പോകാതിരുന്തതാം’ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.
ഏൻ വേമാ വരിനെ; നിൻ കിരികിടമെ ആരും എടാതിരുപ്പേക്കൊള്ളെ നിലമേൽ നിനക്കൊള്ളതെ ഉറുക്കമാ പുടിച്ചോനിൻ.