38 അത്തുക്ക് അവൻ, “ഏശുവേ, താവീത് മകനേ, എൻകാക്ക് കനിവെ കാട്ടോണുമേ” ഒൺ വലിയതാ കതറി കോന്ത് വുളിച്ചെ.
ഏശു ചെയ്യതെ കണ്ട് മാനടവൻകാട് എല്ലാരും അരിശുകപ്പട്ട് പറന്ത്, “ചെൻ താവീത് മകൻതാനീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
അവ്വിടത്തിൽ നുൺ ഒരു കനാനിയാവുകാറത്തി പെൺമ്പുള്ളെ അവൻകാക്ക് വന്ത്, “കരുത്താവേ, താവീത് മകനേ, എൻകാക്ക് കനിവെ കാട്ടോണുമെ; എൻ മകേക്ക് മുനിയോറി ചങ്കട്ടമായ് ഇരുക്കിനെ” ഒൺ കതറി കോന്ത് ചൊല്ലിയെ.
അവൻ ചെയ്യെ അരിശുകംനാലേം “താവീത് മകനുക്ക് ഓശന്നാ” ഒൺ തെയ്വ ആലയത്തിൽ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊന്നെ കുഞ്ചിക്കാടാം കണ്ടു വലിയെ പൂയാരിയേരുക്കും നീമപണ്ടിതരുകാട്ടുക്കും കിരുക്കുറങ്കിയെ.
ഏശുവുക്ക് മിന്നുക്കും പുറക്കും നടന്തെ മാനടവൻകാട്, “താവീത് മകനുക്ക് ഓശന്നാ; കരുത്താവു നാമത്തിൽ വരിനവൻ മകിമപ്പടട്ടെ; മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തം ഓശന്നാ” ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലികിട്ടേ ഇരുന്തെ.
ഏശു അങ്ക് ഇരുന്ത് മില്ലോട്ടുക്ക് പോയവോളെ ഇരണ്ടു കുരുടരുകാട്, “താവീത് മകനേ, എങ്കകാൽ കനിവെ കാട്ടോണുമെ” ഒൺ കതറി കോന്ത് പുറകോടേ പോയെ.
“നശരായൻ ഏശുതാൻ ഇത്തോടെ നടന്ത് പോനത്” ഒൺ അവറെ അവൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
മിന്നുക്ക് നടന്ത് പോയവേരാ അവൻകാക്ക് “ബുറീനെ ഇര്” ഒൺ ചൊല്ലിയാലെ അവൻകാക്ക് പിണയ്ങ്കെ; അപ്പണും അവൻ വലിയതാ, “താവീത് മകനേ, എൻകാക്ക് കനിവെ കാട്ടോണുമേ” ഒൺ പിന്നേം കതറി കതറി വുളിച്ച് കോന്തെ.
ഇം നല്ലെ ചേതി തെയ്വത്തിലെ മകനും നങ്കെ കരുത്താവുമാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവെചൊല്ലിതാൻ. ഉടമ്പ് ഒണ്ണെ നിലമേൽ അവൻ താവീത് വർളാട്ടിൽ പുറന്താതാൻ.
ഏശു ഒണ്ണെ ഏൻ ശവകാട്ടുക്കുചൂട്ടി നിങ്കകാൽ ഇതെ ശാച്ചിയമെ ചൊൽവെ എൻ തൂതനെ കടത്തിവുട്ടെ; ഏൻ താവീതിലെ വേരും തലവശിക്കാറനും വെട്ടമൊള്ളതുമാനെ പിലത്താൻ വെള്ളീം താൻ.”