6 അത്തുക്ക് കരുത്താവ് അവറകാക്ക്, “കടുകു മണീലത്തിനെ നമ്പിക്കെ നിങ്കാക്കിരുന്താ ഇം കാട്ടത്തീകാക്ക് വേരോടെ കടലിൽ പോയ് നിൽ ഒൺ ചൊല്ലിയാ അത് നിങ്കെ ചൊല്ലെ കോക്കും” ഒണ്ണെ.
“വര്” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് പത്തിരോശ് വള്ളത്തിൽ നുൺ ഉറയ്ങ്കി ഏശുവുകാക്ക് പോകേക്ക് തണ്ണീക്ക് മീത്തോടേ നടന്തെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ നമ്പിക്കേലെ കുറവുനാലതാൻ; കടുകു മണീലത്തിനെ നമ്പിക്കെ നിങ്കാക്കിരുന്താ ഇം മലേകാൽ ഇവുടെ നുൺ അക്ക് തള്ളി നീങ്ക് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അത് നീങ്കും; നിങ്കാക്ക് ഒണ്ണും മുടിയാതിരാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ നിങ്കെ ശന്തേകപ്പടാതെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളവേരായായാ ഏൻ ഇം അത്തീകാൽ ചെയ്യതെ നിങ്കാക്ക് ചെയ്വേക്കാകും; ഒൺ മട്ടുമില്ലെ ഇം മലേകാൽ, ‘ഉളകി കടലിൽ ബൂശ്’ ഒൺ ചൊല്ലിയാ അതും അതേവടി നടക്കും.
വിതയ്പ്പേക്ക് നോയ്ക്കാ ഇനിയോരു വിത്തുവോലെ നാത്തെ ചുറീയതായിരുക്കും.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചെയ്വെ കൂടുമീ ഒണ്ണീ? നമ്പിക്കെ ഇരുക്കിനവൻനാലെ എല്ലാം നടക്കും.”
അത് ഒരു മനിശൻ ഉടയാ തോട്ടത്തിൽ ഇട്ടെ കടുകു മണിവോലതാൻ; അത് വളന്ത് മരമായ്, വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാട് വന്ത് അത്തിലെ കാണ്ടിയത്തിൽ കൂടെ ഒണ്ടായ്ക്കെ.
“നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ആരുക്കൊണ്ണാലും ഒരാക്ക് കണ്ടമെ പൂട്ടുകയോ ആടെ മേയ്ക്കികയോ ചെയ്യിനെ ഒരു പണ്ണക്കാറൻ ഒള്ളതൊണ്ണിരുക്കട്ടെ. അവൻ ഉശത്തിൽ നുൺ കൂരേക്ക് വരിനവോളെ, ‘നീ വേമാ വന്ത് തിൻബേക്ക് ഇര്’ ഒൺ അവൻകാക്ക് ചൊല്ലുമീ?
അതുനാലെ അവൻ മാനടവനുക്ക് മില്ലോട്ടുക്ക് ഓടിപ്പോയ് ഏശുവെ കാൺമ്പച്ചൂട്ടി ഒരു കാട്ടത്തി മരത്തിലോറിയെ. എന്തൊണ്ണാ ഏശു അം വശിയെ വരുമെ.
അപ്പിണെ കണ്ട് കരുത്താവുക്ക് മനശിരക്കം ഒണ്ടായാലെ അവേകാക്ക് “കേശാതെ” ഒണ്ണെ.
കരുത്താവുകാക്ക് കടത്തിവുട്ട്, “വരുകേക്കിരുക്കിനെ മശികാ നീ താനീ? അതോ എങ്കെ വോറൊരാളെ കാത്ത് ഇരുക്കിളതീ” ഒൺ കേട്ടെ.
എനക്ക് പലകപ്പാട്ട് വരം കിടച്ചാലും മറഞ്ചിരുക്കിനെ കാരിയങ്കാടെ മുച്ചൂടും തിക്കിനൊണ്ടായാലും എല്ലാ അറിവും തിക്കിനൊണ്ടായാലും മലകാടെ മാത്തുകേക്ക് നമ്പിക്കെ ഒണ്ടായാലും ആത്തിരം ഇല്ലാട്ടി ഏൻ ഒണ്ണുമില്ലെ.