5 അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് കരുത്താവുകാക്ക്, “എങ്കെ നമ്പിക്കയെ പെരിയ്ക്കി തരോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് തങ്കെ ചെയ്യതാം പടിയ്ക്കെ വച്ചതാം തിരുമ്പി വന്തോൺ ഏശുവുകാൽ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരമേ അം കുണാൻ തന്താര്, “എനക്ക് നമ്പിക്കെ ഇരുക്കിനെ; എൻ നമ്പിക്കേലെ കുറവെ നീ താൻ മന്നിച്ചോകോണും” ഒൺ വുളിച്ച് കതറി കോന്തെ.
അപ്പിണെ കണ്ട് കരുത്താവുക്ക് മനശിരക്കം ഒണ്ടായാലെ അവേകാക്ക് “കേശാതെ” ഒണ്ണെ.
കരുത്താവുകാക്ക് കടത്തിവുട്ട്, “വരുകേക്കിരുക്കിനെ മശികാ നീ താനീ? അതോ എങ്കെ വോറൊരാളെ കാത്ത് ഇരുക്കിളതീ” ഒൺ കേട്ടെ.
എനക്ക് ചക്കിതിയെ തരിനെ കിരിശ്ത്തുനാലെ ഏളെ നിലമയാം താണ്ടി പോകേക്ക് എനക്കാകും.
ഇണങ്കരേ, നിങ്കെ നമ്പിക്കെ പെരികി പെരികി വരിനത്തിലും നിങ്കളിലെ ആത്തിരം അക്കുമിക്കും വളന്തു വരിനത്തിലും നിങ്കളെ നിനച്ച് തെയ്വത്തുക്ക് എപ്പണും നണ്ണിയെ ചൊൽകേക്ക് എങ്കെ കടപ്പട്ടിരുക്കിനെ. അത് നല്ലതുതാൻ.
നമ്പിക്കേലെ തുടക്കമും ഒടുക്കമുമാനെ ഏശുവെ നോക്കിൻ; അവനുക്ക് കിടയ്പ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ പിരിയമെ നിനച്ച് മാനക്കേടെ കണക്കാക്കാതെ ശിലുവയെ ഏത്തെടുത്ത് തെയ്വത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനെ.